यो बुधबार, अत्यधिक तनावपूर्ण वातावरणमा, हजारौं अर्जेन्टिनीहरू सडकमा उत्रिएर विरोध प्रदर्शन गर्न। Javier Miei को सरकार र सार्वजनिक खर्च मा कडा कटौती पहिलो पटक। ब्यूनस आयर्स सहर र रेल स्टेशनहरूको प्रवेशद्वारहरूमा ठूलो पुलिस तैनाथीको साथ बिहान भयो, र प्रदर्शनको निर्धारित समय 4 बजे सुरु हुन लाग्दा सुदृढीकरण थपियो। प्लाजा डे मेयो को वरपर दंगा पुलिस द्वारा भारी सुरक्षा थियो; सडक अवरुद्ध रोक्न र ट्राफिकको स्वतन्त्र संचलनको ग्यारेन्टी गर्ने उनीहरूको स्पष्ट लक्ष्य थियो।

सुरक्षा बलहरूले यो कट्टरपन्थी उद्देश्य पूरा गर्न असफल भयो। अत्यधिक मतदानले प्रदर्शनकारीहरूलाई फुटपाथमा मात्रै प्रदर्शन गर्न असम्भव बनाएको छ, सरकारले चाहेको जस्तो । प्रदर्शनकारीहरू ब्यानर र ड्रमका साथ दुईवटा मार्गहरूको सम्पूर्ण चौडाइमा अगाडि बढे, प्लाजा डे मेयो, विरोधको केन्द्रबिन्दु, र ट्राफिकलाई नजिकैका सडकहरूमा मोड्नुपरेको थियो।

भीडले “कामदार एकता” नारा लगाए, जबकि केही प्रदर्शनकारीहरूले दंगा प्रहरीको अपमान गर्न प्रहरी घेरामा पुगे। तिनीहरू पक्राउको लागि तयार थिए र भ्यानहरू गुज्र्दा सीटी बजाए।

प्रदर्शन तनावपूर्ण वातावरणमा भएपनि शान्तिपूर्ण रह्यो । एक सय भन्दा बढी अर्जेन्टिना संगठनहरूले आह्वान गरेको ठूलो, शान्तिपूर्ण मार्चको बीचमा एक पृथक टकरावमा दुई जना मात्र गिरफ्तार भएका थिए। मूलतः, यो विचार 2001 मा फर्नान्डो डे ला रुआको सरकारको अन्त्य भएको हिंसक दमनका पीडितहरूलाई सम्झना थियो, जसरी अर्जेन्टिनाले हरेक डिसेम्बर 20 लाई मनाउने गर्दछ। सामूहिक विरोधका क्रममा कुल 39 जना मारिए र 500 भन्दा बढी घाइते भए। तर माइलीले पेन्डिङ कटौतीको घोषणा गरेपछि यस वर्षको प्रदर्शनले नयाँ अर्थ लिएको छ। दश दिनपछि मात्रै आएको यो उनको प्रशासनविरुद्धको पहिलो विरोध थियो उनले अर्जेन्टिनाको राष्ट्रपतिको रूपमा पदभार ग्रहण गरे।

“मिली, तिमी ठग। तपाईंले राजनीतिक जातका लागि तपस्याको वाचा गर्नुभयो, र तपाईंले जनताको लागि तपस्या लागू गर्नुभयो, ” एउटा ब्यानरमा लेखिएको थियो। अर्को चिन्हले भन्यो: “शिक्षाको लागि पैसा, आईएमएफको लागि होइन।” त्यो ब्यूनस आयर्सको उपनगरको सबैभन्दा ठूलो सहर ला मातान्जाकी शिक्षिका क्याटालिनाको थियो। उनले भनिन्, “सार्वजनिक विद्यालयहरूको अवस्था निराशाजनक छ। भोकै बस्ने, कहिले नखाईकन कक्षाकोठामा आउने बालबालिकाहरु छन्, माइलीसँग झन झन झन झन झन बढ्छ किनकी खानाको भाउ पछि बढेको छ । अवमूल्यन।” अल्बर्टो फर्नान्डेजले 160% को वार्षिक मुद्रास्फीति दरको साथ कार्यालय छोडे, तर 2024 को लागि आधिकारिक अनुमानहरू चार-अङ्कको तथ्याङ्क हो, एक विश्व रेकर्ड।

पिकेटिङमा प्रतिबन्धले अर्जेन्टिनाको विरोधको सबैभन्दा सामान्य रूप मध्ये एक राज्यको प्रतिक्रियामा पूर्ण रूपमा अनुहार झल्काउँछ। पिकेटहरूले सडक र राजमार्गहरू घण्टा, कहिलेकाहीँ दिनहरू पनि अवरुद्ध गर्ने समावेश गर्दछ। हालका दशकहरूमा, यी विरोधहरूको लागि धेरै सहिष्णुता भएको छ; केही पिकेटमा माइली आफैं र उनका सुरक्षा मन्त्री प्याट्रिसिया बुलरिच पनि थिए।

प्रदर्शनकारीहरूले आज केही सडकहरू कब्जा गरे, तर तिनीहरूले मुख्य ट्राफिक धमनीहरू अवरुद्ध गरेनन्, बीचको मैदान जसले दुवै पक्षलाई सन्तुष्ट तुल्यायो। संघ र सरकार दुवैले दिवसलाई सफल मानेका छन् ।

अति दक्षिणपन्थी सरकारको मनोवृत्ति अचम्मको कुरा होइन। यसले सडकहरू नियन्त्रण गर्ने वाचामा अभियान चलायो र माइलीलाई मतदान नगर्नेहरूमा पनि यो यसको सबैभन्दा लोकप्रिय नीति हो। 65% जनसंख्याले आवागमनको स्वतन्त्रताको ग्यारेन्टी गर्ने सरकारलाई अनुमोदन गर्दछ, गत हप्ता युनिभर्सिटी अफ ब्यूनस आयर्स अब्जर्भेटरी अफ एप्लाइड सोशल साइकोलोजीले गरेको सर्वेक्षण अनुसार। अर्कोतर्फ, ५०% भन्दा बढीले माइलीको डलरीकरण लगायतका अन्य नीतिहरूको विरोध गर्छन्; सरकारी स्वामित्वको तेल कम्पनी YPF को निजीकरण; खाद्यान्न र इन्धनको मूल्य नियन्त्रण र ऊर्जा र सार्वजनिक यातायात सब्सिडी को उन्मूलन।

आन्दोलनमा बालबालिका छैनन्

पछिल्ला केही दिनमा वि. सरकारले आन्दोलनकारीलाई निरुत्साहित गर्न सक्दो प्रयास गर्यो । यसले प्रदर्शनकारीहरूलाई बच्चाहरूलाई विरोधमा ल्याउनबाट जोगिन भन्यो, “उनीहरूलाई गर्मी र हिंसामा पर्दाफास गर्न नदिन,” र यसले उनीहरूको सामाजिक फाइदाको सडक अवरुद्ध गर्नेहरूलाई हटाउने धम्की दियो। यसरी, अर्जेन्टिनाका गरिब बासिन्दाहरू दुई चरम बिचमा फसेका थिए: सामाजिक संस्थाहरू, जसले उनीहरूलाई प्रदर्शन गर्न प्रोत्साहित गर्‍यो, र सरकार, जसले उनीहरूलाई त्यसो नगर्न चेतावनी दियो र उनीहरूलाई मार्चमा उपस्थित हुन बाध्य भएमा रिपोर्ट गर्न अज्ञात हटलाइन स्थापना गर्‍यो। आधिकारिक स्रोतहरूका अनुसार 9,000 भन्दा बढी व्यक्तिहरूले सामाजिक संस्थाहरूबाट धम्कीको रिपोर्ट गर्न कल गरेका थिए।

यस बुधवार प्लाजामा विरोध प्रदर्शनमा भाग लिनेहरू मध्ये धेरैले स्टेरियोटाइपको बिरूद्ध पछाडि धकेल्दै थिए जुन उनीहरूलाई प्रतिस्पर्धा गर्न बाध्य पारिएको थियो। “म मार्चमा आउन चाहन्थें किनभने म खान सक्दिन। हामीलाई अल्छी भन्छन्, विमान गुलाब [welfare queens]तर म अरु भन्दा धेरै काम गर्छु। म सहायता पाउँछु र एउटा पसलमा काम गर्छु जसले मलाई उरुग्वेमा मालिक बिदामा बस्दा पैसा तिर्छ,” फातिमा फ्लोरेस भन्छिन्। उनले एक वर्षको बच्चालाई समात्दै थिइन्, जुन प्रदर्शनमा उपस्थित थोरै बच्चाहरू मध्ये एक थियो जुन धेरैलाई गम्भीर झडप र पुलिस दमनमा समाप्त हुने डर थियो।

“यो देशको समस्या आन्दोलन होइन; देशको समस्या यो हो कि माइलीले हाम्रो क्रयशक्तिको ५०% अवमूल्यन गरेर रातारात खोसेको छ,” दिनभर प्रहरी अधिकारीहरूले कडा नियन्त्रणमा राखेको वन्स ट्रेन स्टेसनमा ७०-केही सेवानिवृत्त बेटिना सान्चिसले भने। आउँदो वर्ष टाउकोमा छाना हुन्छ कि हुँदैन भन्ने थाहा नभएकाले आफूलाई अनिद्राको समस्या भएको उनी बताउँछिन् । हाल, उनले 40,000 पेसो ($ 50) – उनको पेन्सनको एक तिहाइ – एक कोठाको लागि तिर्छिन्, तर माइलीको पेन्सन कटौती गर्ने निर्णयले उनलाई महिनौंमा आफ्नो कोठा छोड्नुपर्नेछ कि भनेर डराउँछ। सान्चिस भन्छिन् कि अर्जेन्टिनाहरू संकट र तिनीहरूबाट बाहिर निस्कने बानी पर्छन्, तर उनी समाजमा बढ्दो विभाजनको लागि विलाप गर्छिन्। “मलाई यो कुनै पनि मन पर्दैन। यो हो [pitting] हामीलाई एकजुट गर्नुको सट्टा गरिब विरुद्ध गरीब। यो धेरै नराम्रो रूपमा समाप्त हुन गइरहेको छ, “उनले चेतावनी दिए।

साइन अप EL PAÍS USA संस्करणबाट थप अंग्रेजी-भाषा समाचार कभरेज प्राप्त गर्न हाम्रो साप्ताहिक न्यूजलेटरको लागि