शहर वरिपरि एक अनौपचारिक टहलले पनि आगन्तुकहरूलाई चेसको साथ चेन्नईको फस्टाउँदै गरेको रोमान्सको टुक्राहरू सङ्कलन गर्न मद्दत गर्नेछ – चेस बोर्डको रूपमा सजिएको नेपियर ब्रिज, धेरै भवनहरूको भित्ताहरूमा भित्ताहरू वा कोचिङ सेन्टरहरूको विज्ञापनहरू।

तर शहरमा भएको यो चेस क्रान्तिको पछाडि वेलामल इन्स्टिच्युसन उत्प्रेरक शक्ति हो।

यो नर्सरी हो जहाँ GMs डी गुकेश, जसले सोमबार विश्व उपाधिको लागि सबैभन्दा कान्छो च्यालेन्जर बन्नका लागि उम्मेदवारहरू जितेका थिए, र आर प्रज्ञानन्धाले खेलको जटिलताहरू सिके।

“चेस सँधै सहरको संस्कृतिको एक हिस्सा भएको छ र चेसलाई पाठ्यक्रमको एक हिस्सा बनाउने निर्णयले वास्तवमा यसलाई बृद्धि गर्न मद्दत गरेको छ। निस्सन्देह, तिनीहरूसँग आनन्द जस्ता च्याम्पियन पनि छन्, एस वेलावन, चेस सह। – संयोजक वेलम्मलले भने ।

“यहाँ आउने अधिकांश बालबालिकालाई चेसमा साँचो रुचि भएकोले, हामीले उनीहरूलाई धक्का दिनु पर्दैन। उनीहरूले पढाइ र चेस राम्रोसँग जोड्छन्, र वास्तवमा, चेस खेल्ने विद्यार्थीहरूले पनि आफ्नो पढाइमा अझ राम्रो गरेका छन्। “Velavan थप्नुभयो।

‘७ देखि १७ कार्यक्रम’ ले गुकेश र प्रज्ञानन्दलाई कसरी मद्दत गर्‍यो

उनले यहाँ उल्लेख गरेको ‘७ देखि १७ कार्यक्रम’ हो जुन २०१३ मा तमिलनाडुका पूर्व मुख्यमन्त्री जे जयललिताले विद्यालयमा शुरू गरेको थियो, जुन त्यस वर्षको विश्वनाथन आनन्द र म्याग्नस कार्लसनबीच शहरमा भएको विश्व चेस च्याम्पियनसिपसँग मेल खान्छ।

तिनीहरूको समर्पित दृष्टिकोणले मिल्दो नतिजाहरू पनि उत्पादन गरेको छ किनकि भेलाम्मल संस्थानहरूले लगातार पाँच वर्षसम्म विश्व विद्यालय चेस च्याम्पियनसिप जितेका थिए र गुकेश र प्रज्ञनन्द दुवै पनि २०२१ मा उनीहरूको टोलीको हिस्सा थिए।

2005 देखि यस विद्यालयबाट धेरै ग्रान्ड मास्टरहरू बाहिर आएका छन् भन्ने देख्दा अचम्मको कुरा होइन – एसपी सेथुरामन, लियोन मेन्डोन्का, के प्रियदर्शन, बी अधिबान, विष्णु प्रसन्न, विशाख एनआर, विग्नेश एनआर, एम कार्तिकेयन, सी अरविन्द, कार्तिक वेंकटरामन, वी प्रणव, एस भरत, अर्जुन कल्याण, पी कार्तिकेयन, एन श्रीनाथ, जबकि महिला जीएमहरू वर्षिनी एस, वेलावनकी छोरी, वैशाली आर, प्रज्ञानन्धाकी बहिनी, आर रक्षिता, बी सविता श्री।

“हामी यहाँ के गर्छौं कि बच्चाहरूले टूर्नामेंटहरूमा नियमित रूपमा खेल्छन् ताकि उनीहरू लामो समयसम्म खेलबाट टाढा नहोस्। यो उनीहरूको विकास (खेलाडीको रूपमा) को लागी राम्रो हुनेछैन र उनीहरूले खेल्नु आवश्यक छ। जुनियर स्तरहरू जस्तै अन्डर-11, अन्डर-15 वा अन्डर-17,” भेलावानले भने।

तमिलनाडुका धेरै बालबालिकाहरू चेसमा रुचि राख्छन्

तर उनीहरूका लागि चुनौती भर्खरै सुरु भएको छ किनकि धेरै बच्चाहरूले चेसबाट क्यारियर बनाउन स्कूलमा भर्ना हुन खोजिरहेका छन्।

भेलावानले भने कि भेलाम्मल संस्थानहरूले खेलाडीहरूको ठूलो पोखरीको आवश्यकताहरू पूरा गर्न बाहिरबाट थप प्रशिक्षकहरू ल्याउने प्रयास गरिरहेको छ, र इच्छुकहरूका लागि उपलब्ध थप आधुनिक सुविधाहरू र चेस साहित्यको व्यवस्था गर्न।

देशको चेस राजधानीको रूपमा चेन्नईको बृद्धिले बिरादरीलाई अचम्ममा पारेको छैन, र AICF उपाध्यक्ष डीपी अनन्तले 1970 को दशकको यात्रालाई पत्ता लगाउँछन्।

“बेंगलुरुसँगै, चेन्नई (तत्कालीन मद्रास) मा देशको सबैभन्दा निजी स्वामित्वको चेस संस्थाहरू थिए। मलाई अझै पनि याद छ कि कसरी चेन्नईको ताल चेस क्लबले वार्षिक कार्यक्रमहरू सञ्चालन गर्थे र म्यानुअल आरोन जस्ता केही ठूला नामहरू तिनीहरूमा खेल्थे।

“इभेन्ट जित्नु प्रतिष्ठित थियो किनभने केही स्थानीय खेलाडीहरूले पनि मनमोहक खेलाडीहरूलाई रिस उठाउने गर्थे। उनीहरूले त्यो परम्परालाई धेरै लगनशीलताका साथ राखेका छन्,” अनन्त भन्छिन्।

तत्कालीन सोभियत संघको सहयोगमा सुरु भएको ताल क्लब अहिले सञ्चालनमा छैन तर भेलाम्मल जस्ता संस्थाले सहरलाई चेसको चरम सीमामा नपरोस् भन्ने सुनिश्चित गरेको छ ।

हाल, चेन्नईमा 60 भन्दा बढी मान्यता प्राप्त चेस एकेडेमीहरू चल्छन्, जसमा GM आरबी रमेशद्वारा चेस गुरुकुल, जसले प्रज्ञनन्दलाई सल्लाह दिन्छन्।

“बलियो परम्परा (चेसमा) जारी राख्नु ठूलो काम हो। तर गुकेश र प्रज्ञानन्धाले नयाँ लहर सुरु गरेकाले हाम्रो स्तरबाट धेरै नयाँ खेलाडीहरू देखा पर्दा हामी उत्साहित छौं,” भेलावान भन्छन्।