२७ वर्षीयाले रातो ट्र्याक प्यान्ट लगाएकी र कोठाको कुनामा रहेको प्लाष्टिक भण्डारण बिनबाट निकालिएको सेतो ट्याङ्की लगाएकी थिइन्, उनको सेतो कपाल टाउकोमा थुप्रिएको थियो। उनी थकित छिन्, मालिकहरूले घर बेचेपछि अप्रिलमा उनको माउन्टेन अपार्टमेन्ट छोड्न बाध्य भएपछि एक महिना भन्दा बढी समयसम्म केन्द्रीय ह्यामिल्टन होटेलमा बसेकी थिइन्।

तीन सन्तानकी बेरोजगार एकल आमा, २०० भन्दा बढी जग्गाधनीले उनलाई पार गरिसकेका छन् ।

के मर्चिसनले कहिल्यै सोचेका थिए कि उनी घरबारविहीन हुनेछिन्? “एक लाख वर्षमा होइन।”

उनको अवस्था सामान्य छ, स्थानीय विज्ञहरू भन्छन्। धेरै ह्यामिल्टन परिवारहरूले पहिलो पटक घरबारविहीनताको अनुभव गरिरहेका छन् आवास संकट र जीवनयापनको लागतमा भारी वृद्धि।

मर्चिसन्स एक सेन्ट्रल ह्यामिल्टन होटेलमा २०-परिवारको आश्रयमा ठाउँको लागि पर्खिरहेका सहरको वित्त पोषित “ओभरफ्लो शेल्टर स्पेस” मा बस्ने करिब ४० परिवारहरू मध्ये एक हो, गुड शेफर्डका निर्देशक ग्रेस बाल्डविनले भने, जसका मोबाइल केस प्रबन्धकहरूले उनीहरूलाई सहयोग प्रदान गर्छन्। ।

“पारिवारिक आश्रय स्थानहरू धेरै थोरै र बीचमा छन्,” उनले भनिन्। “हाम्रो समुदायमा घरबारविहीनताको अनुभव गरिरहेका परिवारहरूको संख्या पूरा गर्न वास्तवमै पर्याप्त छैन।”

गुड शेफर्डले एक महिनामा 60 देखि 90 परिवारहरूलाई फर्काउँछ, परिवारहरूको लागि संस्थाको आपतकालीन आश्रयको निरीक्षण गर्ने बाल्डविनले भने।

महिला आश्रयहरू, विशेष गरी, “दबाव बिन्दु” मा पुगेका छन्, YWCA सीईओ मेदोरा उप्पलले भने।

“उनीहरूले मानिसहरूलाई अस्थायी रूपमा भित्र ल्याउन प्रत्येक इन्च ठाउँ प्रयोग गर्दैछन् ताकि उनीहरूलाई जाने ठाउँ छ,” उनले भनिन्।

महिला र बालबालिकामा घरबारविहीनता कम देखिन्छ, उप्पलले भने। त्यो उनको चिन्ता छ।

“हामीले छाउनीमा रहेका बालबालिकाहरू नदेखेकाले कहिलेकाहीं हामी बिर्सन्छौं,” उनले भनिन्।

परिवारहरू पनि लामो समयसम्म आश्रयमा बसिरहेका छन् – गुड शेफर्डमा औसत 106 दिन – सम्भवतः आवास संकटको लक्षण हो। ह्यामिल्टनमा दुई बेडरूमको अपार्टमेन्टको लागि औसत मासिक भाडा मे मा $ 2,300 पार गर्यो। रेकर्ड-उच्च दरले मानिसहरूलाई “महत्त्वपूर्ण बाधा” खडा गर्न सक्छ – जसमध्ये धेरै जसो सामाजिक सहायतामा भर पर्छन् – गरिबीको चक्र तोड्न खोजिरहेका छन्, उनले भनिन्।

कोठा सित्तैमा भए पनि होटलको जीवन महँगो भएको मर्चिसनले बताए । भान्सा र यातायातको सुविधा नभएकोले उनी होटेलको रेष्टुरेन्टबाट $१५ देखि $२० मा खाना खरिद गर्छिन् र किराना सामानहरू पुर्‍याउँछिन्। उनी सक्दो गरिरहेकी छिन्, तर होटेलको कोठाको खानेकुरा घरमा पकाएको खाना जत्तिकै पौष्टिक हुँदैन भन्ने थाहा छ।

“जब (बच्चाहरू) मेरा आमाबुवाको घरमा जान्छन्, तिनीहरू सिधै भान्साकोठामा जान्छन् किनभने उनीहरूलाई थाहा छ कि त्यहाँ सबै राम्रा सामानहरू छन्,” उनले भनिन्, आमा र बुबाले उनीहरूले गर्न सक्ने मद्दत गर्छन्।

उनले आफ्नो सामानहरू भण्डारण गर्न महिनामा सयौं तिर्दैछिन्, पैसा जुन अन्यथा भाडामा राख्न सकिन्छ।

यसैबीच, मलाखीले उठेर टिभी क्याबिनेटबाट ताराको आकारको पफ्ड स्न्याक्सको कन्टेनरमा प्यान्ट्री र खेलौनाको डब्बाको रूपमा दोब्बर पारिन् र भुइँमा लड्दै, आफ्नो अनुहारमा फ्याँकिन्। बार फ्रिज जे पनि फिट हुन्छ भरिएको छ – दूध, दही पेय, जाम, फल। कोठामा रहेको डेस्क अनाज, ग्रेनोला बार, फल कप र पुडिङ जस्ता थोक खाजाका लागि हो। तिनीहरूको छेउमा, उनी कफी-पाटको पानीको नुहाउँदा बोतल न्यानो पार्छिन्।

यदि त्यहाँ बचतको अनुग्रह छ भने, यो हो कि उनका तीनै बच्चाहरू रातभर नजिकैको कोठामा सुत्छन्।

“उनीहरू चिच्याएर उठ्दैनन्,” मर्चिसनले भने। आमा लगायत सबैजना सामान्यतया राति ९ बजेसम्म सुत्छन्।

अब दुबै जागा छन्, मिल्दो रातो पन्जा पेट्रोल टी-शर्ट र पुल-अप लगाएका, जुम्ल्याहा बच्चाहरू एक-एक अव्यवस्थित ओछ्यानमा बसिरहेका छन्। तिनीहरू चासो साझा गर्छन्, तर तिनीहरू “यिन र याङ” हुन्, तिनीहरूकी आमा भन्छिन्। मलीक, बहिर्मुखी, पेटमा ट्याब्लेट समातेर सुतेको छ, जबकि उसको भाइ, मलाखी, निद्रा लागेपछिको बोतल लिएर सिरानीमा झुकेका छन्।

लगभग साढे दुई बजे, तिनीहरू गैर-मौखिक छन् र भर्खरै अटिजमको निदान गरिएको थियो।

“म चाहन्छु कि मेरा छोराछोरीहरू फस्टाउन र सफल होस्, र तिनीहरू यहाँ छैनन्,” उनले भनिन्।

उनीसँग बैंकमा पैसा छ, सामाजिक सहायता आय, भाडा इतिहास, इच्छुक सह-हस्ताक्षरकर्ता र दुई शयन कक्षको बजेट $2,000 भन्दा बढी छ। तैपनि, सयौं पटक प्रहार गरेपछि, मर्चिसनले ह्यामिल्टनमा आवास सुरक्षित गर्न छोडेको छ। उनले सहुलियत सहरको आवासको लागि पनि साइन अप गरेकी छिन्, जसमा एक वर्ष लामो प्रतीक्षा सूची छ।

“म धेरै नराम्रोसँग रुन चाहन्छु,” उनले सबै अस्वीकारहरूको बारेमा सोच्दा सुरु हुने निराशाको बारेमा भनिन्। तर उनी आफ्ना छोराछोरी र आफ्नो लागि आँसुबाट जोगाउँछिन्।

“यदि म रुन थालें भने, यो मेरो लागि अझ गाह्रो हुनेछ,” उनले भनिन्। “म तिनीहरूका लागि बलियो हुनुपर्छ र म बलियो हुनुपर्छ किनभने म ध्यान केन्द्रित रहनुपर्छ। म त्याग्न सक्दिन।”

भाडामा तिर्न सक्नेहरूले पनि कठोर आवेदन प्रक्रिया र तीव्र प्रतिस्पर्धाको सामना गर्नुपर्ने हुन सक्छ। गुड शेफर्ड क्लाइन्टहरूले पनि आवेदन प्रक्रियामा भेदभाव भएको रिपोर्ट गरेका छन् – “जमीन मालिकहरूद्वारा ‘होइन’ भनेको केवल उनीहरूको आम्दानीको स्रोतको कारण वा उनीहरू घरबारविहीन भएको कारणले वा उनीहरूका बच्चाहरूको संख्याको कारणले गर्दा, “बाल्डविनले भने।

“जब घरधनीहरूसँग (a) एकल अपार्टमेन्टको लागि धेरै आवेदकहरू छन्, र तिनीहरूले आय स्तर र क्रेडिट स्कोरहरू तुलना गर्दैछन्, कहिलेकाहीँ हाम्रा परिवारहरूलाई ती अवसरहरू दिइँदैन,” उनले भनिन्।

आर्थिक सहयोग उपलब्ध भएता पनि मर्चिसनजस्ता महिलाहरूलाई अझै पनि “दायित्वको रूपमा हेरिन्छ,” उप्पलले बताए।

“प्रणालीले उनलाई यसरी प्रतिक्रिया दिन्छ … सहयोग र लगानी चाहिने व्यक्तिको रूपमा हेर्नुको सट्टा,” उनले भनिन्।

परिवारहरू स्थिर आवासको हकदार छन्, बाल्डविनले भने, उनीहरू जिम्मेवार, दीर्घकालीन भाडामा लिने सम्भावना छ।

“उनीहरू धेरै घुम्न चाहँदैनन् किनभने तिनीहरू आफ्ना बच्चाहरूलाई जरा र स्थिरता प्रदान गर्न चाहन्छन्,” उनले भनिन्।

आवास भनेको “सफलताको लागि जग हो,” उनले भनिन्, र घरधनीहरूसँग परिवारहरूलाई “आफ्नो खुट्टामा फर्कन” मद्दत गर्ने शक्ति छ।

धेरै परिवारहरूको लागि, बाल हेरचाह एक टाँसिने बिन्दु हो।

“सबै कुरा अन्तरसम्बन्धित छ,” लामो समयदेखि अधिवक्ता जुडिथ बिशपले बताए।

“तपाईले घर पाउन सक्नुहुन्न यदि तपाइँले आम्दानी प्राप्त गर्नुभएको छैन भने, तपाइँलाई आय प्राप्त गर्न सक्षम हुन बाल हेरचाह चाहिन्छ,” बिशपले भने। “गरिबी घटाउन बाल हेरचाह कत्तिको महत्त्वपूर्ण छ भन्ने कुरालाई कम मूल्याङ्कन गरिएको छ।”

क्युबेकको कम शुल्कको सार्वभौमिक बाल हेरचाह कार्यक्रम, अब 20 वर्ष भन्दा पुरानो, आमाहरूको श्रम शक्तिको सहभागितामा “अद्भुत प्रभाव” छ, साझेदारबाट अलग हुने वित्तीय जोखिमहरू विरुद्ध “प्रभावी बीमा नीति” छ, लेख्छन् अर्थशास्त्री पियरे फोर्टिन 2017 संक्षिप्तमा।

मार्च २०२२ मा, ओन्टारियोले क्यानाडा-वाइड अर्ली लर्निङ र चाइल्ड केयर सम्झौतामा हस्ताक्षर गर्‍यो, जसले परिवारका लागि शुल्कमा उल्लेख्य रूपमा कटौती गर्ने, हजारौं नयाँ ठाउँहरू र प्रारम्भिक बाल्यकालका शिक्षकहरूका लागि ज्याला तल्लाको लागि प्रतिबद्ध छ।

नयाँ सम्झौताको एक भागको रूपमा, ह्यामिल्टनले 1,500 भन्दा बढी नयाँ प्राप्त गर्ने अपेक्षा गरिएको छ बाल हेरचाह 2026 सम्म स्पटहरू। तर लामो समयसम्म कर्मचारी अभाव भएको उद्योगमा, कामदारहरू कहाँबाट आउँछन् भनेर विज्ञहरू आश्चर्यचकित छन्। कतिपय अधिवक्ताहरुले भने यस्तो हुने सम्भावना रहेको बताएका छन् अभाव बढाउनुहोस्कम शुल्कले माग बढाउने अपेक्षा गरिएको छ।

कार्यबल “संकट” को बीचमा, धेरै केन्द्रहरू क्षमतामा काम गरिरहेका छैनन्, ओन्टारियो कोलिसन फर बेटर चाइल्ड केयरका प्रमुख क्यारोलिन फर्न्सले भने।

“यदि तपाईं एउटा परिवार हुनुहुन्छ जुन … पहिले नै बाल हेरचाह ठाउँ सुरक्षित गर्न पर्याप्त विशेषाधिकार प्राप्त छ, तपाईंले आफ्नो शुल्क घटेको देख्दै हुनुहुन्छ,” उनले भनिन्। “तर धेरै परिवारहरूको लागि, उनीहरूले बाल हेरचाह गर्ने ठाउँ पाउन सक्दैनन्।”

सहरभरि, “पेन्ट अप डिमांड” द्वारा प्रेरित “ठूलो” सूचीहरूले अभिभावकहरूलाई कठिन परिस्थितिमा राखेको छ, बिशपले भने। मार्चमा, दुई ठूला ह्यामिल्टन एजेन्सीहरू – जसले लगभग 60 केन्द्रहरू संयुक्त रूपमा सञ्चालन गर्दछ – तिनीहरूको सूचीमा 994 शिशुहरू, 1,898 बच्चाहरू, 1,385 प्रिस्कूलरहरू र 776 किन्डरगार्टनरहरू स्कूल अघि र पछि हेरचाहका लागि थिए।

दुई वर्षमा लगभग 20 प्रतिक्षा-सूची स्थानहरू सारिसकेपछि, मर्चिसन आशावादी छैन।

“मैले दुई वा तीन हप्ता पहिले फोन गरेको थिएँ र हामी अझै सूचीमा 41 नम्बरमा छौं,” उनले भनिन्।

उनका जुम्ल्याहाहरू केही हप्ताको उमेरदेखि नै धेरै प्रतीक्षा सूचीमा छन्।

मर्चिसन आफ्ना बच्चाहरूको लागि चिन्तित छिन्।

“उनीहरू बोल्दैनन्, र यसको धेरै कुरा उनीहरू अन्य बच्चाहरूको वरिपरि नहुँदा गर्नुपर्दछ,” उनले भनिन्। “उनीहरूलाई त्यो सामाजिक सेटिङमा राख्न आवश्यक छ ताकि उनीहरूले कसरी कुरा गर्ने भनेर सिक्न सुरु गर्न सकून्।”

अध्ययनहरूले गुणस्तरीय बाल हेरचाहले “विशेष-शिक्षा सेवाहरूको आवश्यकतालाई पछि घटाउँछ,” बिशपले भने, दैनिक संरचना र डेकेयरमा प्राप्त सामाजिक सीपहरू विकासको लागि “अत्यन्तै उपयोगी” हुन्छन् भनी व्याख्या गर्दै।

मर्चिसन भन्छिन् कि उनले इजाजतपत्र प्राप्त नेल टेक्निसियनको रूपमा राम्रो जीवन बिताउन सक्छिन् तर, बाल हेरचाह बिना, उनले काम गर्न सक्दैनन्।

“म धेरै आशावादी छु कि कसैले … हामीलाई शट दिन चाहन्छ,” मर्चिसनले भने। “मेरा बच्चाहरू मेरो लागि सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा हुन्, र उनीहरूलाई स्थिर वातावरण चाहिन्छ।”