पारिवारिक घरको क्षेत्र – गाजा शहरको मुख्य अल-शिफा अस्पतालबाट पाँच मिनेटको दूरीमा – इजरायली सेनाहरूले बाक्लो थियो। सार्न सुरक्षित थिएन।

परिवारका अर्का सदस्यले फिल्मको लागि फोन निकाले जब बसाइसोले आफूले गर्न सक्ने काम गर्न थाले। उसले भान्साको टेबुलमा पल्टिरहँदा १८ वर्षीया अहेदको खुट्टामा बाँचेको मासुलाई भान्साको कपडाले धोएर साबुन पानीले भरिएको बाल्टिनमा खसेको थियो। उनी पीडाले चिच्याइन् ।

“के तपाईं कल्पना गर्न सक्नुहुन्छ कि म घरमा उनको खुट्टा काट्दै छु?” उनले गत महिना क्यामेरालाई अहिले व्यापक रूपमा साझा गरिएको भिडियोमा भने, भावनाबाट उनको आवाज क्र्याक। पृष्ठभूमिमा मेसिन गन फायरको घण्टी बज्छ। “दया कहाँ छ? कहाँ छ मानवता ?”

एनेस्थेटिक बिना भान्साको अंगविच्छेदनको भयानक दृश्य – जसलाई बसाइसोले द वाशिंगटन पोस्टलाई बताउनुभयो कि उनले सामान्य खाना पकाउने चक्कु, कैंची र सुई र सिलाई धागोले गरे – एन्क्लेभमा स्वास्थ्य सेवा प्रणालीको पतनको बीचमा गजानहरूले सामना गर्ने दैनिक त्रासलाई हाइलाइट गर्दछ। ।

अत्यावश्यक औषधिको अभावका कारण अस्पताल पुग्न सक्नेका लागि पनि एनेस्थेसिया वा दुखाइ कम नगरी अंगविच्छेदन र साना शल्यक्रिया गर्न बाध्य भएको चिकित्सकहरू बताउँछन् । बिरामीहरूको चिच्याहटले हलवेहरू भरिन्छ किनकि ड्रेसिंगहरू परिवर्तन गरिन्छ र छर्रा हटाइन्छ।

फ्रान्स र कतारले मध्यस्थता गरेको सम्झौता मार्फत यस हप्ता गाजामा औषधिको नयाँ आपूर्ति भएको भए पनि केही विशिष्ट औषधिहरू अझै हराइरहेका छन्, सीमा बिना डाक्टरहरूको आपतकालीन अपरेशनका प्रमुख मिशेल-ओलिभियर लाचारिटेले भने। “विशेष गरी दुखाइ निवारकहरू,” उनले भने। उनीहरुलाई निकै आवश्यक छ । “हामीले पेनकिलर बिना ड्रेसिङ गरेको देख्यौं र साना केटाकेटीहरू चिच्याइरहेका थिए,” उनले भने।

र गाजामा औषधि आइपुग्दा पनि अस्पतालहरूमा आपूर्ति सार्नु – विशेष गरी गाजाको उत्तर र मध्य क्षेत्रहरूमा – “वास्तविक चुनौती,” उनले भने। डिलिवरीहरू इजरायली सेनासँग समन्वय गरिनुपर्छ र लडाई क्षेत्रहरू र चेकपोइन्टहरू नेभिगेट गर्नुपर्छ, प्रायः खराब सञ्चारको बीचमा। गाजा आठ दिनको संचार ब्ल्याकआउटमा मात्र थियो।

गाजामा इजरायलको युद्ध कसरी मध्य पूर्वमा फैलिएको जटिल संकट बन्यो

उत्तरमा नियोजित 29 सहायता वितरण मध्ये सात मात्रै पूरा भएको छ, संयुक्त राष्ट्र बाल कोष, युनिसेफका उप कार्यकारी निर्देशक टेड चाइबानले भने, जसले बुधबार गाजाको भ्रमण पूरा गरे। “यदि तपाइँ गाजामा जाँदै हुनुहुन्छ भने, तपाइँसँग उत्तरमा पुग्ने एक अंश छ,” उनले भने।

युनिसेफले नोभेम्बरको अन्त्यसम्ममा कम्तिमा १,००० बालबालिकाको एक वा दुईवटा खुट्टा काटेको अनुमान गरेको छ, अज्ञात संख्याले बेहोश वा दुखाइको औषधि बिना नै त्यसो गरेको छ। “हामीले पट्टीको उत्तरमा धेरै केसहरू सुनेका छौं,” चाइबानले भने।

इजरायलको युद्धमा गाजामा २४,००० भन्दा बढी मानिस मारिएका छन् हमासगाजा स्वास्थ्य मन्त्रालयका अनुसार, तर यसले अंगविच्छेदहरूको संख्या ट्र्याक गर्दैन।

आफ्नो भ्रमणका क्रममा चाइबानले नोभेम्बरमा छर्राबाट घाइते भएका १३ वर्षीय बालक इब्राहिमलाई भेटेको बताए। एउटा टुक्रा उनको मुटुको छेउमा, अर्को हातमा थियो। त्यतिबेला परिवार गाजा शहरको उत्तरमा थियो र एन्टिबायोटिक फेला पार्न सकेन। “उनले एनेस्थेसिया बिना नै कुहिनो भन्दा माथि आफ्नो हात काट्नुपर्‍यो,” चाइबानले भने। “उनले भने कि यो केवल उत्तेजक थियो।”

गाजामा अनिकाल पर्दा, सहायता वितरण कठिन र खतरनाक छ

बसाइसोले आफ्नो भान्जी, अहेद बसाइसोलाई आफ्नो भान्छाको टेबुलमा सञ्चालन गर्न गाह्रो भएको बताए।

उनी गाजा शहरको परिवारको भवनको पाँचौं तलामा चढेकी थिइन् जब ट्याङ्कीको गोला प्रहार भयो, उनले बताए। उनले युद्ध सुरु हुँदा गाजा बाहिर रहेका आफ्ना बुबालाई फोन गर्ने प्रयास गरिरहेकी थिइन्। उनका काकाले उनलाई भिडियोमा आफ्नी छोरी भन्दै विगत सात वर्षदेखि हुर्काउँदै आएका थिए।

उनको आफ्नै परिवार, जसको दोहोरो नागरिकता छ किनभने उनकी श्रीमती माल्दिभ्सकी हुन्, युद्धमा पहिले नै छोड्न सफल भयो। तर उनी अहेद र उनको विस्तारित परिवारसँग बसे। “मैले मेरो भाग्य यो केटीको भाग्यमा बाँधेको छु,” बसाइसोले भने। उनले भने, “म आभारी छु कि मैले गरेन [leave] यो केटीको खातिर।”

उसले सञ्चालन गर्दा इजरायली ट्याङ्कहरू अझै बाहिर थिए। अहेद होशमा थिए, तर गहिरो धक्का लागेको उनले बताए। उनीहरूले उनलाई शान्त पार्ने प्रयास गरे। उनको खुट्टामा काटिएको नसलाई बाँध्न उनले नियमित सिलाई धागो प्रयोग गरे।

शल्यक्रिया गरिसकेपछि, अहेदले इजरायली सिपाहीहरूले घरमा आक्रमण गरेमा उसलाई छोड्ने हो कि भनेर सोधे। “डार्लिंग, तिम्रो र मेरो भाग्य एउटै हो,” उसले उसलाई भन्यो। “तिमीलाई जे हुन्छ, मलाई पनि हुन्छ।”

त्यसपछिका पाँच दिनसम्म, उनी आफ्नो परिवारलाई उनी चिप्लिएजस्तो देखिन्थे। हताशमा, बसाइसोले भने कि उनले उनलाई इजरायली ट्याङ्कहरूमा बाहिर लैजाने बारे सोचेका थिए।

“तर भगवानलाई धन्यवाद छ कि यो त्यस्तो भएन,” उनले भने, सेनाहरू अन्ततः फिर्ता लिए र परिवारले अल-शिफा अस्पतालमा पुर्‍याए।

अहेदजस्ता घटनाहरू “सबैभन्दा खराब अवस्था” हुन्, जेम्स स्मिथले भने, अन्तर्राष्ट्रिय उद्धार समितिका आपतकालीन चिकित्सा विशेषज्ञ जसले यस महिनाको सुरुमा छोड्नु अघि मध्य गाजाको अल-अक्सा अस्पतालमा दुई हप्ता बिताए। तर उनले भने कि मोर्फिनको आपूर्ति अल-अक्सामा पनि घटेको छ, जुन समयमा मध्य गाजाको अन्तिम कार्य अस्पताल थियो।

स्मिथले भने कि एउटी महिलालाई ल्याइएको थियो जसको तल्लो अंग लगभग पूर्ण रूपमा “आघातपूर्ण रूपमा काटिएको थियो।”

“मलाई लाग्दैन कि उनले बेहोश वा एनाल्जेसिया पाए,” उनले भने। “छालाको बाँकी भाग छाला र तन्तुले जोडिएको थियो। तिनीहरूले यसलाई एक प्रकारले काट्छन्। ”

नोभेम्बरमा इजरायली सेनाले आक्रमण नगरेसम्म अल-शिफामा काम गर्ने गाजा एनेस्थेसियोलोजिस्टले भने कि अस्पतालले कहिलेकाहीं दिनमा २० वटा अंगच्छेदन गर्ने गरेको थियो। यद्यपि, अपरेटिङ रूम स्पेस सामान्यतया अझ बढी गम्भीर केसहरूको लागि आरक्षित गरिएको थियो, जस्तै आन्तरिक रक्तस्राव।

“अवश्य पनि हामीले करिडोर र रिकभरी कोठामा काम गर्नुपर्थ्यो,” सुरक्षा चिन्ताका कारण नाम न छाप्ने सर्तमा बोल्ने एनेस्थेसियोलोजिस्टले भने। धेरै जसो केसहरूलाई केटामाइनको साथ “हल्का बेहोश” दिइयो, उनले भने।

तर कतिपय अस्पतालमा त्यो पनि उपलब्ध हुन सकेको छैन । अल-अक्सा अस्पतालमा, केटामाइन आपूर्ति थिएन, स्मिथले भने। उनले मोर्फिन आधा समय मात्रै उपलब्ध हुने बताए ।

अमेरिकाले मध्यपूर्वमा हुने हिंसालाई नियन्त्रण गर्नका लागि बढ्दो चुनौतीको सामना गरिरहेको छ

सोही टोलीका अमेरिकी डाक्टर सीमा जिलानीले संयुक्त राष्ट्र संघको राहत तथा कार्य एजेन्सीका लागि एक २३ वर्षीय कार्यकर्तालाई सम्झाउनुभयो, जसको तल्लो खुट्टा भाँचिएपछि अस्पतालमा मृत्यु भएको थियो।

“उनी कुनै मोर्फिन बिना मरे, उसले वास्तवमा आफ्नो UNRWA भेस्ट लगाएको थियो,” उनले भनिन्।

“डाक्टरहरूले कहिलेकाहीँ धेरै गर्न सक्दैनन्, तर एउटा कुरा हामी सामान्यतया गर्न सक्छौं दुखाइको उपचार हो। त्यसो गर्न नसक्नु अयोग्य र क्रूर र अमानवीय महसुस हुन्छ, “उनले भनिन्।

बर्लिनबाट मोरिस। काइरोमा क्लेयर पार्कर र जोर्डनको अम्मानमा हाजेम बालौशाले यस रिपोर्टलाई योगदान पुर्‍याए।