सन्तका लागि उत्सवहरू केही गाउँ र सहरहरूमा मात्र भव्य हुन्छन्, मुनारले औंल्याएझैं ती हुन्, जसमा अन्य नगरपालिकाका मानिसहरू अनुभव गर्न जान्छन् – सा पोबला प्रमुख उदाहरण हो।

यस उत्सवको पक्ष बाहेक, उनले पूजाको जरालाई प्रकाश पारे। सन्त एन्टोनीको परम्परालाई 1229 विजयको साथ मल्लोर्कामा ल्याइएको थियो। यो उत्सव, लोकप्रिय शब्दहरूमा, बाली र जनावरहरूको उर्वरताको लागि आदिम पंथहरूको ईसाईकरणको परिणाम थियो। हिउँद संक्रांतिको केही समय पछि मात्र हुने र जब दिन छोटो थियो र भूमि सुतिरहेको थियो, सन्त एन्टोनी उत्सवहरूका लागि थिए। जमिनलाई आगोको खरानीले उर्वर गरेर जगाउने।

यो शताब्दीयौं पुरानो अवसरले साथ ल्यायो ‘डिमोनिस’, राक्षसहरू, जो डरका प्रतिनिधि थिए तर जो शमनहरू जस्तै थिए। तिनीहरू साँच्चै खराब थिएनन्। वास्तवमा, भूतहरूले उखु बोक्ने – यौन तत्व – विगतका समयमा के भएको थियो त्यसमा सहायक थियो। पर्वहरू अर्गामा समाप्त हुनेछन्। अर्को कामुक विशेषता जिम्बोम्बा थियो, जुन राक्षसहरूले खेलेको होइन तर पुरानो परम्परासँग घनिष्ठ रूपमा सम्बन्धित छ।

जब सन्त एन्टोनीको पंथ आयात गरिएको थियो, स्पष्ट रूपमा केवल पूजाको कारणले गर्दा, यो एक गहिरो जरा भएको संस्कृति थियो जसले उत्सवलाई यस अर्ध-क्रिस्चियन प्रथामा रूपान्तरण गर्‍यो। टाढाको मूर्तिपूजक अनुष्ठान। त्यसकारण, यो लोकप्रिय संस्कृति थियो जुन धर्म भन्दा धेरै पर्वहरू विकास गर्न आएको थियो।

तथापि, एक हिसाबले विजय पछि सिर्जना भएको परम्परा आकस्मिक रूपमा देख्न सकिन्छ। 1230 मा, Jaume I ले एन्टोनिन अर्डरका सदस्यहरूका लागि घर र अस्पताल प्रदान गर्यो। द हस्पिटल ब्रदर्स अफ सेन्ट एन्थोनी एउटा मण्डली थियो जुन एघारौं शताब्दीको अन्त्यतिर दक्षिणपूर्वी फ्रान्सको डाउफिनमा रहेको भालोइरको ग्यास्टनले स्थापना गरेको थियो। सेन्ट एन्टोनी ल’अब्बेमा, ला-मोटे-सेन्ट डिडियरको नाम परिवर्तन गरिएपछि, सेन्ट एन्थोनीका अवशेषहरू एर्गोटिज्म – सेन्ट एन्थोनीको आगो निको पार्न प्रयोग गरिएको भनिन्छ।

1230 मा, जौमे अस्पतालका दाजुभाइहरू पाउन जति चासो राख्थे किनभने तिनीहरूको विशेषता बन्यो – एर्गोटिज्मको उपचार – जसरी उनी थिए। सन्तको पूजा गर्दै। 360 को आसपास ग्रीक भाषामा लेखिएको ‘लाइफ अफ एन्थोनी’ मध्य युगमा धेरै प्रसिद्ध काम थियो। यसैले पूजा धेरै लामो समय देखि स्थापित भएको थियो। एर्गोटिज्मको उपचारको लागि सहयोगी, एन्थोनी विजेताहरूद्वारा सम्मानित संतहरूमा अग्रणी थिए।

तैपनि जिज्ञासाको कुरा, चीजहरू बाहिर आउन थालेपछि, ‘लाइफ अफ एन्थोनी’ अनिवार्य रूपमा तपस्याको बारेमा एउटा ग्रन्थ थियो। मरुभूमिमा उनको जीवनको पौराणिक कथा, उनको तपस्वी जीवनले गर्दा उनी भिक्षुवादका पिता भनेर चिनिन थाले। तर यो एउटा जीवन थियो, जसरी पदहरूद्वारा प्रकट गरिएको थियो, जसले सल्लाह दिन्छ यौन प्रलोभनहरू जित्दै। यी प्रलोभनहरू थिए जुन जनवरीमा उसलाई मनाइँदा स्पष्ट रूपमा बेवास्ता गरिएको थियो।

चाडको दिन, जनवरी 17, र भोजको पूर्वसन्ध्या, यो तर्क गर्न सकिन्छ, सुविधाजनक टोपीहरू थिए जसमा झुण्ड्याउन। जाडो पर्व भूमिको पुनर्जन्मको लागि बिन्ती गर्दै अनि त्यसमा हुर्केका र त्यसबाट बाँच्ने सबै कुरा। राक्षसहरूको रूपमा, पौराणिक कथाले अस्पताल भाइहरूसँग समुद्र पार गरेको थियो। मरुभूमिका गुफाहरूमा भूतहरूसँग सेन्ट एन्थोनीको मुठभेडहरू साँच्चै पौराणिक कथाहरू थिए। त्यसकारण, के यी लोकप्रिय संस्कृतिले भूतहरूलाई पर्वका लागि नायक बन्ने औचित्य दिन्छ, जब भूतहरू वास्तवमा पुरानो, पूर्व-क्रिस्चियन संस्कारहरूको निरन्तरता थिए?

एक संतको रूपमा, एन्थोनीले धार्मिक र साधारण लोकका लागि शक्तिशाली मिश्रण प्रस्ताव गरे। उहाँले निको पार्न सक्नुहुन्थ्यो, उहाँले प्रेतहरूको सामना गर्न सक्नुहुन्थ्यो, र उहाँले किसान र जनावरहरूको संरक्षण प्रस्ताव गर्नुभयो। पर्वहरू, जसरी तिनीहरू बन्ने थिए र आजकल छन्, सेन्ट एन्टोनी इभको अँध्यारो शक्ति र जनावरहरूको आशीर्वादको साथ दिनको उज्यालोको भिन्नता प्रस्तुत गर्दछ।

सार्वजनिक बिदाको फेलिप मुनारको वकालत कहिल्यै धेरै टाढा पुग्ने सम्भावना थिएन। एउटा कारण, म सुझाव दिन्छु, पाल्मा थियो। सहरको सन्तसँगको सम्बन्ध भएता पनि तिनीहरू विभिन्न गाउँ र सहरहरूमा जत्तिकै बलियो छैनन्। सेन्ट एन्टोनी ‘पार्ट फोराना’ को लागि सन्त हो, घनिष्ठ रूपमा एक ग्रामीण मल्लोर्कासँग जोडिएको छ न कि शहरी मल्लोर्का। यदि कसैले मल्लोर्कन संस्कृतिको रूपमा व्याख्या खोज्छ भने एन्टोनी एक आवश्यक घटक हो। तर तिनको जराहरू वास्तवमै सेन्ट सेबास्टियन भएको सहरले साझा गरेको छैन, एन्थोनीको तीन दिन पछि।

1523 को पाल्मा प्लेग चमत्कार भन्दा पहिले त्यहाँ एक सन्त सेबास्टिया पंथ थियो, र यो सन्त एक पटक टापुभरि व्यापक रूपमा मनाइएको थियो। तर एन्थोनी उनीसँग सम्बन्धित सबै कारणहरूको लागि हावी हुन आए। अनौपचारिक हुन सक्छ, तर एन्टोनी मल्लोर्काको संत हो।