यसअघिका लगातार दुईवटा पीआईएस प्रशासनले कला र सांस्कृतिक क्षेत्रमा पुर्‍याएको क्षतिलाई पुर्न गर्न सजिलो हुनेछैन।

पार्टीको सांस्कृतिक नीतिहरू परम्परागत लैङ्गिक भूमिका, पितृसत्तात्मक पारिवारिक मूल्यहरू, र पोलिश राज्यको महिमामा केन्द्रित राष्ट्रवादी, क्याथोलिक प्रवचनलाई अगाडि बढाउने फराकिलो अभियान थियो।

यस रणनीतिको एक भागको रूपमा, PiS ले आफ्नो राष्ट्रवादी एजेन्डालाई चुनौती दिने कलालाई दबाउन खोज्यो, तर सेन्सरशिप जस्तो स्पष्ट रूपमा देखा परेन। यसले यस प्रभावका लागि दुईवटा मुख्य रणनीतिहरू प्रयोग गर्यो: PiS वफादारहरूसँग राष्ट्रिय कला र सांस्कृतिक संस्थाहरूलाई पुनःस्थापना गर्ने र कलाकारहरूलाई धम्की दिन ईश्वरनिन्दा कानूनहरू चलाउने।

PiS को आठ वर्षको कार्यकालमा, उनीहरूले 23 भन्दा बढी राष्ट्रिय कला र सांस्कृतिक संस्थाहरूमा हस्तक्षेप गरे जसले सरकारको आलोचना गर्ने वा पार्टीको क्याथोलिक आधारसँग मिल्दोजुल्दो नभएका मूल्यहरूको समर्थन गर्ने कलाकार वा रचनात्मक कार्यहरू चित्रित गरेका प्रख्यात योग्य निर्देशकहरूलाई हटाउन, धेरै अवस्थामा पार्टीका वफादारहरूलाई प्रतिस्थापन गर्दै।

सामग्री नियन्त्रणको हदको एउटा उदाहरण 2015 मा भयो, जब PiS का संस्कृति मन्त्री पिओटर ग्लिन्स्कीले केही दृश्यहरूको कथित “अश्लील प्रकृति” को कारणले राजकुमारी ड्रामा: डेथ एन्ड द मेडेन I -V को पोलिश थिएटर उत्पादन रद्द गरे। ।

त्यसपछि ग्लिन्स्कीले थिएटरका निर्देशकलाई बर्खास्त गरे र उनको ठाउँमा निर्देशकीय अनुभव नभएका पूर्व अभिनेतालाई नियुक्त गरे, जसले थिएटरका धेरै नियमित निर्माणहरू रद्द गर्न पनि गए।

कलात्मक स्वतन्त्रता पहल (AFI) द्वारा 2022 रिपोर्ट, सांस्कृतिक नियन्त्रण: पोल्याण्डमा सेन्सरशिप र दमनPiS ले एकतर्फी रूपमा नेताहरू नियुक्त गर्ने पक्षमा सांस्कृतिक संस्थाहरूमा निर्धारित योग्यतामा आधारित भर्ती प्रक्रियाहरू छोड्न नीतिगत लूपल प्रयोग गरेर यस्तो व्यापक पुनःस्थापना हासिल गर्न सक्षम भएको फेला पारेको थियो, जसमध्ये धेरैसँग कलामा कुनै विशेषज्ञता थिएन।

पोलिश कला र सांस्कृतिक संस्थाहरूले पछि पार्टी वा क्याथोलिक चर्च वा LGBTQ+ अधिकार, गर्भपतन पहुँच, वा नारीवादसँग सम्बन्धित विषयवस्तुहरूमा संलग्न हुने कामहरूको सेन्सरशिपमा वृद्धि देखे।

काममा रहेको यस प्रवृत्तिको एउटा प्रमुख उदाहरण वारसाको राष्ट्रिय संग्रहालयबाट नतालिया एलएलको नारीवादी कार्य, उपभोक्ता कला, २०१९ को हटाउनु हो, जसले जनविरोध उत्पन्न गर्‍यो। यो निर्णय निर्देशक जेरी Miziołek द्वारा गरिएको थियो, जसलाई 2018 मा खुला प्रतिस्पर्धा बिना संस्कृति मन्त्रालय द्वारा नियुक्त गरिएको थियो। Miziołek आफ्नो कार्यकालमा अन्य महिलावादी कार्यहरू हटाउन गए।

टस्कको सरकारले कलात्मक अभिव्यक्तिलाई अनुमोदन गर्नको लागि PiS को पूर्व निन्दा कानूनको प्रयोगको पनि सामना गर्नुपर्छ।

धेरै जसो EU राज्यहरूले त्यस्ता कानूनहरू खारेज गरेका छन् वा तिनीहरूलाई प्रयोगमा पर्न अनुमति दिएका छन्, PiS ले पोल्याण्डको दण्ड संहिताको धारा 196 अन्तर्गत ‘धार्मिक भावनाहरूलाई ठेस पुर्‍याउने’ को लागि कलाकारहरू विरुद्ध आरोप लगाएको छ, जसको सजायमा तीन वर्षसम्मको सजाय हुन सक्छ। जेलमा।

2020 मा, राज्य अभियोजकको कार्यालयमा 149 ईश्वरनिन्दा मुद्दा दायर गरिएको थियो।

एउटा प्रख्यात केसमा, कलाकार र LGBTQ+ अधिकार कार्यकर्ता Elżbieta Podleśna लाई उनको कलाकृति, मारिया अफ इक्वलिटी, भर्जिन मेरीलाई इन्द्रेणी हेलोको साथ चित्रण गर्ने कार्यको लागि धारा 196 को उल्लङ्घन गरेको आरोपमा गिरफ्तार गरियो, अभियोग लगाइयो र मुद्दा चलाइयो।

जब पोडलेस्ना अन्ततः निर्दोष भए, उनी नकारात्मक मिडिया कभरेजको विषय बनिन्। कलाकारहरूले अन्तर्वार्ता लिएका थिए कि कसरी यस्ता घटनाहरूले उनीहरूको व्यावसायिक र व्यक्तिगत जीवनमा गम्भीर असर पारे, उनीहरूले जागिरका अवसरहरू गुमाए, हजारौं कानुनी शुल्कहरू खर्च गरे, र अत्यधिक प्रचारित स्मियर अभियानहरूबाट नकारात्मक मनोवैज्ञानिक प्रभावहरू भोगे।

दुई मुख्य चरणहरू

एक मानव अधिकार वकिल र कलात्मक स्वतन्त्रता को संरक्षण र प्रवर्द्धन मा विशेष अनुसन्धानकर्ता को रूप मा, हामी Tusk प्रशासन पोल्याण्ड मा सीमितताहरु हटाउन र अभिव्यक्ति स्वतन्त्रता को सुरक्षा को लागी दुई बिन्दुहरु मा तुरुन्तै कार्य गर्न सिफारिस गर्दछौं।

पहिलो, नयाँ सरकारले राष्ट्रिय कला र सांस्कृतिक संस्थाहरूमा सबै नेतृत्व पदहरूको लागि योग्यतामा आधारित प्रतिस्पर्धा आवश्यक पर्ने सांस्कृतिक गतिविधिहरू आयोजना गर्ने र सञ्चालन गर्ने ऐनलाई परिमार्जन गरेर पोल्याण्डको कला र सांस्कृतिक संस्थाहरूलाई स्वतन्त्रता पुनर्स्थापित गर्न कार्य गर्नुपर्छ। यसले सांस्कृतिक संस्थाहरूमा कार्यक्रम र सामग्रीको स्वतन्त्रता सुनिश्चित गर्नेछ।

दोस्रो, टस्कको सरकारले या त ईश्वरनिन्दा कानूनलाई पूर्ण रूपमा खारेज गर्न वा हिरासतमा रहेका सजायहरू हटाएर, सम्भावित जरिवाना घटाएर, र अर्को व्यक्तिको अपमानित व्यक्तिको धार्मिक संवेदनालाई असमानतापूर्वक तौल नगर्ने ईश्वरनिन्दाको लागि वस्तुनिष्ठ मापदण्ड प्रयोग गरेर कानूनमा सुधार गर्न आवश्यक छ। स्वतन्त्र अभिव्यक्ति।

यस्तो सुधारले सृजनात्मक अभिव्यक्तिको संरक्षणमा वृद्धि गर्नेछ, जसले फलस्वरूप सार्वजनिक संवाद, राजनीतिक संलग्नता र नागरिक सहभागितालाई बढावा दिनेछ, जो स्वस्थ र समृद्ध लोकतन्त्रका लागि आधारभूत छन्।

यदि टस्क प्रशासनले कलाको स्वतन्त्रता सुनिश्चित गर्न कदम चाल्न असफल भयो भने, यो लगभग निश्चित छ कि भविष्यको राजनीतिक दलले फेरि सांस्कृतिक संस्थाहरूलाई राजनीतिकरण गर्ने र अभिव्यक्ति स्वतन्त्रतालाई सीमित गर्ने प्रयास गर्नेछ, सम्भावित रूपमा अझ दीर्घकालीन प्रभावहरू सहित।

अर्कोतर्फ, यदि टस्कले सृजनात्मक अभिव्यक्तिलाई सीमित गर्न प्रयोग गरिने सांस्कृतिक व्यवस्थापन र कानूनमा सुधार गर्छ भने, उहाँले बहुलवादी संवादलाई सक्षम बनाउनुहुनेछ, आधुनिक लोकतन्त्रमा कलात्मक अभिव्यक्तिको महत्त्वलाई पुष्टि गर्नुहुनेछ र नागरिक समाजलाई शक्तिको दुरुपयोग विरुद्ध बलवार्कको रूपमा सेवा गर्न सशक्त बनाउनुहुनेछ।