पनामा सिटी — पानामाको तटमा एउटा अनुसन्धान जहाजमा काम गर्ने अन्तर्राष्ट्रिय वैज्ञानिकहरूको टोलीले तपाईंलाई खोज्न गाह्रो हुन सक्ने कुराको खोजी गरिरहेको छ।
“हामीले खोजी नगरेको खोजी गरिरहेका छौं,” Alvise Vianelloडेनमार्कको अलबोर्ग विश्वविद्यालयका सहयोगी रसायनशास्त्रका प्राध्यापकले सीबीएस न्यूजलाई भने। “…तपाईलाई थाहा छ, घाँसको ढिस्कोमा सुई फेला पार्नु जस्तै हो।”
यस अवस्थामा, सुई माइक्रोप्लास्टिक हो, र समुद्र यसमा डुबिरहेको छ।
विश्वको अनुमानित ३३ अर्ब पाउण्ड प्लास्टिकको फोहोर हरेक वर्ष महासागरहरूमा प्रवेश गर्छ, गैर नाफामुखी संरक्षण समूह ओशिनाका अनुसार अन्ततः स-साना टुक्राहरूमा टुक्रिन्छ। एक 2020 अध्ययन भूमध्यसागरमा करिब ११ वर्ग फिटको क्षेत्रमा १९ लाख माइक्रोप्लास्टिकका टुक्रा भेटिएका छन् ।
“माइक्रोप्लास्टिक भनेको प्लास्टिकको सानो टुक्रा हो जुन ५ मिलिमिटरभन्दा सानो हुन्छ,” भियानेलोले भने।
अन्वेषकहरूले माइक्रोप्लास्टिक पजलको हराएको टुक्रा भर्ने प्रयास गरिरहेका छन्।
अलबोर्ग युनिभर्सिटीकी अनुसन्धानकर्ता लौरा साइमनले भने, “म समुद्रमा प्रवेश गर्दा उनीहरूलाई के भइरहेको छ भनेर जान्न चाहन्छु। तिनीहरू कसरी सतहबाट समुद्रीतलमा सर्दैछन् भनेर बुझ्नु महत्त्वपूर्ण छ।”
लगभग 70% समुद्री मलबे समुद्रीतलमा डुब्न्छन्, तर हामीलाई यसको प्रभावको बारेमा थोरै थाहा छ। एक अध्ययन 5 Gyres संस्थान द्वारा मार्च मा प्रकाशित अनुमान मा अब समुद्र मा 170 ट्रिलियन प्लास्टिक को टुक्रा छन् – ग्रह मा हरेक व्यक्ति को लागि 21,000 भन्दा बढी।
भायानेलो बताउँछन् कि हामीले खाने माछाहरू, जस्तै टुना, स्वोर्डफिस र सार्डिनहरूले यी माइक्रोप्लास्टिकहरू खाइरहेका हुन सक्छन्।
उनी भन्छन् कि यी अन्वेषकहरूले सङ्कलन गरेको तथ्याङ्कले हामीलाई कसरी माइक्रोप्लास्टिक्सले पृथ्वीलाई चिसो पार्ने महासागरको क्षमतादेखि लिएर हाम्रो स्वास्थ्यसम्म सबै कुरालाई असर गरिरहेको छ भनी बुझ्न मद्दत गर्छ।
वैज्ञानिकहरूले श्मिट ओशन इन्स्टिच्युटको स्वामित्वमा रहेको जहाजमा आफ्नो अनुसन्धान गरिरहेका छन्, एक गैर-नाफामुखी संस्था जुन गुगलका पूर्व सीईओ एरिक श्मिट र उनकी श्रीमती वेन्डीद्वारा वित्त पोषित छ।
श्मिट्सले वैज्ञानिकहरूलाई कुनै पनि लागत बिना जहाज प्रयोग गर्न दिन्छ – तर त्यहाँ एक क्याच छ। उनीहरूले आफ्नो डाटा विश्वभरका अन्य वैज्ञानिकहरूसँग साझा गर्नुपर्छ।
“र प्लास्टिक प्रदूषणको बारेमा यी वर्षहरूमा प्राप्त सबै ज्ञान, मलाई लाग्छ, यसले मानिसहरूको दिमाग परिवर्तन गर्न थालेको छ,” भियानेलोले भने।
यो हुन सक्छ किनभने हामीले डिस्पोजेबल सोचेका धेरै कुराहरू वास्तवमा कहिल्यै हट्दैनन्।
