यो सामान्यतया लिन्छ दुई हप्ता वा बढी आधार शिविरमा पुगेपछि सगरमाथा पूरा गर्न, जहाँ आरोहीहरूले झोलाहरू प्राप्त गर्नेछन्।

पर्वतारोहीहरूले पहाडमा फोहोर फाल्ने समस्या भएको छ वर्षको लागि। तर साहसिक पर्यटन जारी छ बूमहिमालको हिउँ भिरालो र पहाडमा मानव मल र अन्य फोहोरको थुप्रो बढ्दै गएको छ ।। सगरमाता प्रदुषण नियन्त्रण समितिका अनुसार 2022 रिपोर्टवसन्त ऋतुमा पर्वतारोहीहरूले खुम्बु क्षेत्रका तीन चुचुरो सगरमाथा, ल्होत्से र माउन्ट नुप्तसेमा १६ हजार किलोग्रामभन्दा बढी थोपा उत्पादन गरेका थिए।

यो पर्वतारोहण उद्योगको दुर्गन्धित साइड इफेक्ट हो जुन – पहाडको सौन्दर्यतालाई नष्ट गर्न बाहेक – पहाडको आधार नजिकैको स्थानीय जनसंख्याको स्वास्थ्यमा जोखिम खडा गर्दछ, र यसको परिणाम बढ्दै गएको छ। घातक परिणामहरू पर्वतारोही र गाइडहरूको लागि। नेपालले सन् २०२३ को वसन्त सिजनमा सगरमाथा आरोहणका लागि कीर्तिमानी ४६३ स्वीकृति जारी गरेको थियो । रोयटर्स।

“कडा फोहोर व्यवस्थापन नियमहरू लागू गरेर, स्थानीय सरकारले माउन्ट एभरेष्ट क्षेत्रको प्राकृतिक सौन्दर्यलाई पुनर्स्थापना र प्रदुषण विरुद्धको दाबी गर्ने आशा राखेको छ,” खुम्बा पासाङ्ल्हामु गाउँपालिकाका अध्यक्ष मिङ्मा छिरी शेर्पाले इमेलमा भने।

जब मानिसहरू सगरमाथा चढ्छन्, तिनीहरू आफ्नो अधिकांश समय आधार शिविरमा बिताउँछन्, ट्रेक अप सुरु गर्नु अघि उचाइमा अनुकूल। आधार शिविरमा “शौचालय” जस्तै मिल्दोजुल्दो पालहरू छन् – अनिवार्य रूपमा जमिनमा प्वालहरू छन् जसको तल ड्रमहरू छन् जुन नियमित रूपमा खाली गरिन्छ। तर एकपटक पर्वतारोहीहरूले शिखर चढ्न थालेपछि, यो सबैका लागि नि:शुल्क हुन्छ।

केही अभियान समूहहरूले फोहोरको लागि आफ्नै ड्रम बोक्छन्, वा पर्वतारोहीहरूले आफूलाई राहत दिन हिउँमा प्वालहरू खन्छन्। अरूहरू, विशेष गरी तिनीहरू माथि उक्लने क्रममा, तिनीहरूले जहाँ पनि जान सक्छन्, खुला ठाउँमा भए पनि। उचाइमा चिसो तापक्रमले दशकौं पुरानो मललाई ऐतिहासिक रूपमा ढाक्छ आध्यात्मिक रूपमा महत्त्वपूर्ण आश्चर्य पहाडको पदयात्रामा सहजीकरण गर्ने नेपाली समुदायका लागि।

“विगतमा, [climbers] शिविरको छेउमा अनियमित प्वालहरू खन्ने वा गोपनीयताका लागि वरपर केही हिउँका टुक्राहरू राख्ने किसिमका थिए, “समिट क्लाइम्बको अभियान समूहका ट्रेक नेता डेनियल मजुरले भने। “तपाईं मूलतया हिउँमा खनेको खाल्डोमा बाथरूममा जाँदै हुनुहुन्छ, र त्यो प्वाल भरिनेछ, र त्यो प्वालबाट कुनै पनि मानव फोहोर बाहिर निकालिएको छैन।”

अब, आरोहीहरूलाई आधार शिविरमा झोला दिइनेछ र यात्राको अन्त्यमा झोलाहरू फिर्ता लिने अपेक्षा गरिएको छ।

पहाडमा भीडभाडको कारण बढ्दो फोहोरको समस्यालाई व्यवस्थापन गर्न स्थानीय नेपाली अधिकारीहरू र निरीक्षण संस्थाहरूले गरेको प्रयासमा यो नियमन पछिल्लो हो। लोकप्रिय गन्तव्य सन् १९५३ मा सर एडमण्ड हिलारी र शेर्पा गाइड तेन्जिङ नोर्गेले पहिलो पटक आधिकारिक रूपमा आरोहण गरेका हुनाले पश्चिमी गाइड कम्पनीहरूका लागि।

पर्वतारोहीहरूले उत्पादन गर्ने भौतिक फोहोरहरू – भग्नावशेष, प्लास्टिक र अन्य गैर-जैवविघटन गर्न नसक्ने फोहोरहरू – कम गर्न खुम्बु पासाङ्ल्हामु गाउँपालिकाले समूहहरूलाई तिनीहरूको शिखर समिट अघि रद्दीटोकरी जम्मा गर्न आवश्यक छ, जुन तिनीहरूले कम्तिमा 8 किलोग्राम रद्दीटोकरीको साथ पदयात्रा पूरा गरेपछि फिर्ता गरिन्छ। टो मा, छिरी अनुसार। सगरमाथा प्रदूषण नियन्त्रण समितिले सन् १९९० को दशकदेखि व्यावसायिक आरोहण सुरु भएदेखि सगरमाथा सरसफाइका लागि विभिन्न अभियान र कार्यक्रमहरू सञ्चालन गर्दै आएको छ ।

‘नेपाल सरकारले सन् २०१५ देखि सगरमाथा फोहोर रोक्नका लागि कानुन बनाइरहेको छ,’ छिरी भन्नुभयो। “हामीले यो विश्व सम्पदा स्थलमा पप झोलाहरू बोक्न र यसलाई मानव फोहोर र गैर-जैविक अपघटन हुने फोहोरबाट हुने प्रदूषणबाट हुने भविष्यमा हुने हानिबाट जोगाएर ठूलो सुधार ल्याउने लक्ष्य राखेका छौं।”

यो झोलाको प्रयोग कसरी लागू हुन्छ, र पर्वतारोहीहरूले आफ्नो मलमूत्रलाई झर्ने क्रममा तौलने अपेक्षा गरिन्छ कि भनेर हेर्न बाँकी छ। सगरमाथा बायोग्यास आयोजनामा ​​काम गर्ने मजुरले आरोहणबाट धेरै मानिसले मल तल ल्याएपछि आधार शिविर नजिकैको गोरक शेपमा पाल-शौचालयको फोहोर फाल्ने ठाउँमा थप ढल जम्मा हुने बताए । यसले स्थानीय समुदायका लागि जलमार्ग र वातावरणको प्रदूषण पनि बढाउनेछ।

उनले भने, ‘हामीले यो खाडलमा फोहोर मात्रै बोकेर बसेका छौं । द माउन्ट एभरेष्ट बायोगास परियोजना पहाडको लोकप्रियताका कारण यस क्षेत्रमा विकास भएको फोहोरलाई भत्काउने प्रणाली विकास गर्ने प्रयास भइरहेको छ । अहिले, धेरै मलहरू उपचार नगरी बस्छन्।

धेरै पोपको समस्या वास्तवमा धेरै मानिसहरूको समस्या हो। भीडभाड विगत २० वर्षमा हिमाललाई झनै खतरनाक बनाएको छ व्यावसायिक पर्वतारोहण उद्योग शिखरमा उदाएको छ।

नेपालको अर्थतन्त्र विश्वको सबैभन्दा गरिब देश हो, पर्वतारोहण र पर्यटनमा धेरै निर्भर छ। तैपनि जति धेरै मानिसहरू – र विशेष गरी, धेरै नौसिखिया पश्चिमी पर्वतारोहीहरू – जसले हिमाल आरोहण गर्ने प्रयास गर्छन्, यो त्यति नै खतरनाक हुन्छ। यो सम्भवतः सबैभन्दा स्पष्ट रूपमा २०१९ मा देखाइएको थियो, जब पहाडमा मानव ट्राफिक जाम 11 को मृत्यु भयो।

द्वारा अन्तिम आरोहण सिजनको अन्त्य सक्छ, 17 जना मरेको अनुमान गरिएको थियो 2014 पछिको रेकर्डमा सबैभन्दा खराब वर्ष मध्ये एक, जब धेरै शेर्पाहरू हिमपहिरोमा मारिए।

स्थानीय नेपाल सरकारले अनुमतिको संख्या सीमित गर्ने संकेत गरेको छैन यस वर्षको लागि।

सगरमाथा आरोहणको लागत जुनसुकै ठाउँबाट पनि लाग्न सक्छ दशौं हजार देखि $ 100,000 भन्दा बढी — र सस्तो गाईड कम्पनीहरूले कम अनुभवी पर्वतारोहीहरूको नयाँ समूह भर्ना गर्न थालेका छन्, जसले पहाड चढ्ने प्रयास गर्ने गाइडहरू र अरूलाई घातक जोखिम निम्त्याउन सक्छ।

अन्य लोकप्रिय पर्वतारोहण स्थानहरू, जस्तै डेनाली, उत्तर अमेरिकाको उच्चतम बिन्दु, लागू गरिएको छ समान कुकुर-झोला आवश्यकताहरू फोहोरलाई सीमित गर्न, तर भीडभाडको समस्या सामान्य बन्दै गएको छ।

“सगरमाथामा भीडभाड कसरी व्यवस्थापन गर्ने भन्ने बारे हामीले सिकेका कुराहरू, हामी अन्य पहाडहरूमा भीडभाड कसरी व्यवस्थापन गर्ने भन्ने सिकाइलाई विस्तार गर्न सक्छौं,” मजुरले भने।