हरियाली पहाडको बीचमा बसेको गाउँ किङ्शानमा पाइला टेक्नुहोस्, र आगन्तुकहरूलाई यसको कलात्मक वातावरणले स्वागत गर्दछ।

हाङ्झाउ सहरको उत्तरपश्चिममा लगभग २५ माईलको दूरीमा र झेजियाङ प्रान्तको युहाङ जिल्लामा, किङ्शानको सडक किनार र क्षेत्रहरू विशिष्ट कला प्रतिष्ठानहरूले भरिएका छन्।

नजिकैको बाँधले कलाको चरा-आँखाको दृश्य दिन्छ, जुन जीवन्त चित्रहरू र अण्डाको आकारमा बेलुनहरूदेखि बाँसले बुनेको मोबियस स्ट्रिप्ससम्मको दायरा हो।

गाउँका वरिष्ठ अधिकारी लिन होङले भने, “तिनीहरूमध्ये प्रत्येकको एउटा विषयवस्तु हुन्छ। उदाहरणका लागि, अण्डाको आकारको टुक्राले जैविक विविधताको संरक्षणको जनचेतना बढाउन खोज्छ, जबकि मोबियस स्ट्रिपले बाँसको संस्कृति र बाँस बुन्ने प्रविधिको कहिल्यै अन्त्य नहुने सिम्बायोसिसलाई मूर्त रूप दिन्छ।

सार्वजनिक कलाका टुक्राहरू गाउँको हरेक कुनामा छरिएका छन्, वरपरको वातावरणको सम्बन्धमा सावधानीपूर्वक राखिएका छन्, र आगन्तुकहरूलाई पैदल यात्रा गर्नको लागि पर्खनुहोस्।

गाउँका भवनहरूले कलात्मक वातावरणमा परम्परागत शिल्पकला थप्छन्। “आगन्तुक केन्द्रको बाहिरी भाग बाँसले बेरिएको छ, र आधुनिक डिजाइनको साथ परम्परागत शिल्पकला मिसाइएको छ,” लिनले भने। “यो दुवै सौन्दर्य रमणीय र पर्यावरण अनुकूल छ।”

पैदल दूरी भित्र, एक अप्रयुक्त सभागार भित्र सिर्जना गरिएको डिजाइन-थीम पुस्तकालयले आगन्तुकहरूलाई कढाई, लाह कला, वुडब्लक नक्काशी र प्राकृतिक रंगाईको प्रक्रियाको मूल्यांकन गर्न र परम्परागत शिल्पहरूको सौन्दर्यको राम्रो बुझाइ विकास गर्न सक्षम बनाउँछ।

वर्षौंदेखि किङ्शान गाउँमा बसोबास गर्ने कारीगर, कलाकार र क्युरेटरहरूको समूहलाई धन्यवाद, गाउँका धेरै पुराना भवनहरूमध्ये दुईवटा कला क्षेत्रहरूमा परिणत भएका छन्।

रोङ्सेजी शिल्पकला कार्यशालाको एउटा समूह गाउँका भवनहरूमा परम्परागत सामग्री र निर्माण प्रविधिहरू समावेश गर्न समर्पित छ।

“हामीले गाउँमा धेरै रचनात्मक प्रेरणा पाएका थियौं,” कार्यशालाको सञ्चालनको जिम्मेवारीमा रहेका र विगत पाँच वर्षदेखि छिङसान गाउँमा बस्दै आएका झाङ लेईले भने। “वर्षौंको दौडान, टोलीका सदस्यहरू आए र गएका छन्, तर अन्तमा, जोहरू बसेका छन् उनीहरूले ग्रामीण जीवनको साँच्चै आनन्द लिन्छन्।”

2014 देखि पूर्वाधार र ग्रामीण वातावरण सुधार गर्न स्थानीय अधिकारीहरूले गरेका प्रयासहरू – विशेष गरी पानीको गुणस्तर – र ग्रामीण पर्यटन जस्ता बहु-क्षेत्रीय विकासको प्रोत्साहनले देशभरका डिजाइनर र कलाकारहरूलाई आकर्षित गरेको छ।

झाङले करिब ३० जना गाउँलेहरूलाई बाँसको बुनेको कलाकृति बनाउन पनि मद्दत गरेका छन्, जसले गर्दा उनीहरूको आम्दानी बढेको छ। कलाकार र गाउँले मिलेर बनाएका हस्तकलाहरु मिलन डिजाइन वीक र डिजाइन सांघाई लगायत स्वदेश तथा विदेशमा प्रदर्शनीमा देखाइएका छन् ।

“उनीहरू बजारमा पनि बेचिएका छन्, जहाँ उनीहरूले समान प्रतिस्पर्धी उत्पादनहरूको दोब्बर नाफा कमाए,” लिनले भने।

गाउँको डिजाइन उद्योगले संस्कृति र पर्यटनको एकीकरणलाई तीव्र बनाएको छ, जसले वार्षिक 30,000 आगन्तुकहरू ल्याइरहेको छ। यसको सामूहिक वार्षिक आम्दानी अहिले १.५ मिलियन युआन (£१६८,०००) पुगेको छ।

छिङसान गाउँमा भएका विकासहरू कला र ग्रामीण जीवनबीचको सहअस्तित्व खोज्न र गाउँको सांस्कृतिक उद्योगलाई सशक्त बनाउन युहाङ जिल्लाले गरेको प्रयासको एक हिस्सा हो।

दक्षिणतिर करिब एक घण्टाको दूरीमा, जिजिङ गाउँको वरिपरि विशाल बाँसको जंगल छ, जसले हरेक वर्ष करिब ३० लाख बाँसुरी उत्पादन गर्छ।

गाउँको गहिराइमा पुगेपछि म्युजिक नोटको आकारको एउटा सङ्ग्रहालय बाहिर निस्कन्छ। यो पहिलेको बाँस कारखानाको साइटमा निर्माण गरिएको थियो, र अब स्थानीय बांस र बाँसुरी इतिहास मार्फत एक जीवन्त पैदल यात्रा प्रस्तुत गर्दछ।

जिजिङको उत्तरपूर्वमा करिब १९ माइल टाढा रहेको नानसान गाउँमा सुलेख संस्कृतिले आकार लिएको छ।

स्थानीय अधिकारीहरूले 2015 मा क्यालिग्राफी संघ स्थापना गरे, जसले धेरै गाउँलेहरूलाई कलाको रूप लिन प्रेरित गर्यो। नानसानलाई गत वर्ष क्यालिग्राफी गाउँको नाम दिइएको थियो।

ती कलात्मक प्रयासहरूले ग्रामीण स्रोतहरूलाई जीवन्त बनाएको छ, र कृषि, संस्कृति र पर्यटन र अन्ततः ग्रामीण अर्थतन्त्रको एकीकृत विकासलाई प्रवर्द्धन गर्न मद्दत गरेको छ।

यस वर्षको पहिलो छ महिनामा, युहाङका गाउँहरूको सामूहिक सञ्चालन आम्दानी बढेर ५० करोड ६० लाख युआन (£५६.६ मिलियन) पुगेको छ र डिस्पोजेबल आम्दानी प्रति व्यक्ति ३०,२५७ युआन (३,३८० पाउण्ड) पुगेको छ, जुन वर्षको ६.५ प्रतिशतले बढेको छ। जिल्ला अनुसार वर्षमा।