मैले लिङ्क पठाएको छु र म मेरा विद्यार्थीहरूलाई जुम सत्रमा सामेल हुनको लागि पर्खिरहेको छु। म तिनीहरूलाई अंग्रेजी पढाउँछु। मैले मेरा विद्यार्थीहरू प्रतीक्षालयमा रहेको सूचना प्राप्त गर्छु। मैले ठुलो मुस्कान राखें, म तिनीहरूलाई भित्र पसें, र अंग्रेजीमा अभिवादन गरें।

मलाई थाहा छ कि उनीहरूले मेरो मुस्कान देख्न सक्दैनन् किनभने मैले सुरक्षा कारणहरूले गर्दा मेरो क्यामेरा अन गर्दिन, तर मलाई थाहा छ कि उनीहरूले मेरो आवाजमा सुन्छन्। मलाई थाहा छ कि मैले मेरा विद्यार्थीहरूको आत्मालाई कायम राख्न सबै कुरा र जे पनि गर्नुपर्छ। र मैले यो आफ्नै लागि पनि गर्नुपर्छ।

2021 देखि, हामीले दुई शत्रुहरू विरुद्ध संघर्ष गर्नुपरेको छ: केटीहरू र महिलाहरूको लागि माध्यमिक र उच्च शिक्षामा तालिबान प्रतिबन्ध र निराशा र निराशा जुन हामी बिस्तारै विजयी हुँदैछ।

संयुक्त राष्ट्र शैक्षिक, वैज्ञानिक र सांस्कृतिक संगठन (युनेस्को) का अनुसार, केही 2.5 मिलियन प्रतिबन्धका कारण केटीहरू र युवतीहरू विद्यालय बाहिर छन्। हाम्रा लागि विश्वविद्यालयहरू बन्द हुनुअघि, तीनमध्ये एक युवती भर्ना भएका थिए; लगभग 100,000 ले उनीहरूले चाहेको डिग्री पछ्याउने उनीहरूको सपनालाई अस्वीकार गरियो। त्यति मात्र होइन, विद्यार्थीहरूले विदेशमा अध्ययन गर्ने अवसर पाए पनि तालिबानले पाएका छन् उनीहरूलाई अधिकार अस्वीकार गरे त्यसो गर्न।

इस्लामिक विद्वानहरूले बारम्बार भनेका छन् र जोड दिएका छन् कि यो प्रतिबन्धको लागि हाम्रो धर्ममा कुनै आधार छैन। आर्थिक रूपमा पनि त्यसको कुनै अर्थ छैन । संयुक्त राष्ट्र बाल कोष (युनिसेफ) अनुमान गर्दछ केटीहरूलाई माध्यमिक शिक्षा हासिल गर्नबाट रोक्न अफगान अर्थतन्त्रलाई प्रति वर्ष लगभग $500 मिलियन खर्च हुन्छ।

तालिबान सरकारले अन्तर्राष्ट्रिय संगठन र एजेन्सीहरूको बारम्बार अपील गरे पनि आफ्नो निर्णय परिवर्तन गर्न अस्वीकार गरेको छ। अफगान महिला र केटीहरूले आफ्नो भागको लागि, हार मान्न अस्वीकार गरेका छन्।

शिक्षाको आवश्यकता र चाहना यति धेरै भएको छ कि प्रतिबन्ध लगाइएपछि केही शिक्षकहरू मिलेर अनलाइन कक्षा सञ्चालन गरे। सुरुमा, यो केवल केही विद्यार्थीहरूको सानो समूह थियो। करिब डेढ वर्ष अघि म उनीहरुमा सामेल भएँ ।

हामी अङ्ग्रेजीका साथै सबै हाई स्कूलका विषयहरू र कम्प्युटर सीपहरू जस्ता केही अतिरिक्त पाठ्यक्रमहरू पढाउँछौं। हाम्रो पाठ्यक्रमको समाचार मुखको शब्दमा फैलियो र धेरै भन्दा धेरै विद्यार्थीहरू सामेल भए। 2023 सम्ममा, हामी अफगानिस्तान भरि 400 विद्यार्थीहरू पुग्यौं।

म यो अवसर पाउँदा आफूलाई भाग्यमानी ठान्छु – मेरो परिवारलाई आर्थिक रूपमा थोरै मद्दत गर्न र अध्ययन गर्न र सिक्न चाहने अन्य युवती र केटीहरूलाई मद्दत गर्न पाउँदा।

मैले २०२१ अघि शिक्षक तालिम केन्द्रमा तालिम लिएको थिएँ। मैले एक दिन शिक्षक बन्ने मनसाय बिना नै पाठ्यक्रम गरें; मेरो प्यारो बुबाले मलाई यो गर्न सुझाव दिनुभएको थियो र मैले उहाँको सल्लाह पालन गरें।

केन्द्रमा, उनीहरूले हामीलाई कसरी विभिन्न विधिहरू मार्फत शिक्षामा पुग्ने र विद्यार्थीहरूलाई राम्रोसँग सिक्न मद्दत गर्न कसरी अन्तरक्रिया गर्ने भनेर सिकाउनुभयो। तर हामीले सिकेका धेरै कुराहरू सामान्य अवस्थामा मात्र लागू गर्न सकिन्छ जहाँ शिक्षक र विद्यार्थीहरू सँगै कक्षाकोठामा हुन्छन्, अनलाइन निराशाजनक रूपमा खराब इन्टरनेट जडानसँग संघर्ष गर्दैनन्।

त्यसैले जब मैले अनलाइन पढाउन थालेँ, यो चुनौती थियो। मैले संघर्ष गरें र प्राय: छोड्ने बारे सोचें, तर मेरा विद्यार्थीहरूको सिक्ने इच्छाले मलाई निरन्तरता दियो र मैले यसलाई काम गर्ने तरिका फेला पारे।

“जब मैले यो गर्न सक्दिन भन्ने सोचेको थिएँ, तपाईंले मलाई कुनै न कुनै रूपमा देखाउनुभयो कि म गर्न सक्छु। तपाईं मेरो जीवनको उत्कृष्ट रोल मोडल हुनुहुन्छ, ”एक विद्यार्थीले भर्खरै मलाई लेखे। त्यस्ता सन्देशहरूले साँच्चै मेरो हृदयलाई न्यानो बनाउँछ र मलाई जारी राख्न उत्प्रेरित गर्छ।

तर त्यहाँ अन्य समयहरू छन् जब मलाई गाह्रो प्रश्नहरू पनि आउँछन् जसको जवाफ दिन म संघर्ष गर्छु।

“शिक्षकज्यू, यदि मलाई विद्यालय जान अनुमति दिइएको भए, अब दुई वर्षपछि म विद्यालयबाट उत्तीर्ण हुने थिएँ । तर यो बेकार हुने थियो किनभने मलाई विश्वविद्यालय जान अनुमति छैन। वा यदि मैले विश्वविद्यालयबाट स्नातक गरें भने, यो फेरि बेकार हुनेछ किनभने मलाई काम गर्न अनुमति दिइने छैन। त्यसोभए अब म किन पढ्नुपर्छ ?” अर्को विद्यार्थीले मलाई हालै सोध्यो।

यो हृदयविदारक प्रश्न थियो। मलाई अचम्म लाग्छ कि कति केटीहरू र युवतीहरूले यो प्रश्न आफैलाई सोधिरहेका छन्।

अफगान महिला र केटीहरू बस्ने जेलजस्तो अवस्थाका कारण धेरैजसो मानसिक स्वास्थ्य समस्याबाट ग्रस्त छन्। यस अनुसार तथ्याङ्क चिकित्सा सुविधाहरूबाट, अफगान महिलाहरूले आफ्नो ज्यान लिने वा लिन खोज्नेहरूमा तीव्र वृद्धि भएको छ।

धेरैलाई भविष्यको लागि आशा छैन र म यसलाई मेरा विद्यार्थीहरूमा देख्न सक्छु। म प्रायः सल्लाहकारको भूमिका ग्रहण गर्न र बसेर दुःख र निराशाका कथाहरू सुन्न बाध्य हुन्छु। मेरा केही विद्यार्थीहरूले साझा गरेका छन् कि उनीहरूलाई के भएको छ त्यसको लागि उनीहरूलाई उपहास वा दोष लगाइएको छ – कडा परिश्रम गर्ने र ठूला सपनाहरू देख्ने, केवल सबै चीजहरू दुर्घटनामा पर्नका लागि।

मेरा विद्यार्थीहरूले के गुज्रिरहेका छन् भन्ने कुरा सुन्नु र जान्नुले सिकाउनलाई अझ चुनौतीपूर्ण बनाउँछ। तर मलाई थाहा छ म हार मान्न सक्दिन र तिनीहरूको खातिर अघि बढ्नुपर्छ। म तिनीहरूलाई उत्प्रेरित राख्न, तिनीहरूको मनोबल उच्च राख्न, र तिनीहरूलाई सिक्न र अन्वेषण गर्न मन पराउन प्रोत्साहित गर्ने प्रयास गर्छु।

म संसारभरका महान व्यक्तिहरूको प्रेरणादायक कथाहरू र जीवनीहरू साझा गर्दछु। म तिनीहरूलाई तिनीहरूको सपना र लक्ष्यहरूको सूची लेख्न, तिनीहरूको भविष्यको लागि तिनीहरूको योजनाहरू र तिनीहरूलाई आशावादी र उत्प्रेरित राख्ने सबै कुरा साझा गर्न आग्रह गर्दछु। म साना विद्यार्थीहरूलाई उनीहरूको प्रतिभा पत्ता लगाउन मद्दत गर्ने प्रयास गर्छु; म तिनीहरूलाई कथा र कविता लेख्न वा चित्र बनाउन आग्रह गर्छु। हामी सिकाइ र रचनात्मकता मार्फत जेलबाट बाहिर निस्कने प्रयास गर्छौं।

अन्य शिक्षकहरू र म अफगान केटीहरू र युवतीहरूको आशालाई जीवित राख्न सक्दो प्रयास गरिरहेका छौं। तर हामीलाई समर्थन चाहिन्छ। यदि संयुक्त राष्ट्र संघ र अन्तर्राष्ट्रिय संस्थाहरूले हामीलाई प्रदान गर्ने शिक्षालाई औपचारिक बनाउन र प्राप्त डिग्रीहरू प्रमाणित गर्ने वैध कागजातहरू प्रदान गर्न संयन्त्र स्थापना गर्न मद्दत गर्न सक्छ भने यसले हाम्रा विद्यार्थीहरूको लागि ठूलो फरक पार्नेछ। यसले युवा महिला र केटीहरूलाई उत्प्रेरित गर्न मद्दत गर्नेछ र उनीहरूले आफ्नो जीवन बर्बाद गर्दैछन् भन्ने चिन्ताजनक भावनालाई कम गर्नेछ।

जीवनमा चीजहरू प्राय: योजना अनुसार चल्दैनन्। मैले कहिल्यै शिक्षक बन्ने योजना गरेन, विशेष गरी लुकेको होइन। तर यहाँ म अनलाइन सिकाउँदै छु, अन्यायपूर्ण प्रतिबन्धको अवहेलना गर्दै, मेरा सँगी अफगान केटीहरू र महिलाहरूलाई मद्दत गर्ने प्रयास गर्दै र निराशासँग लड्दैछु। यो मैले कहिल्यै चाहेको काम हो, तर मलाई यो गर्न मन पर्छ।

यस लेखमा व्यक्त विचारहरू लेखकका आफ्नै हुन् र अल जजीराको सम्पादकीय अडानलाई प्रतिबिम्बित गर्दैन।