मेलबर्न बाहिर जो कोहीको लागि, एक पूर्व फर्निचर विक्रेताको मृत्यु पछि भएको इमानदार, सहज भावना बेहोस हुन सक्छ। आफ्नो नाम बोकेको अलंकृत, बारोक फर्निचर स्टोरका ज्वलन्त मालिक फ्रान्को कोजोको ८८ वर्षको उमेरमा निधन भएको छ, तर उनको जीवनलाई सम्भव बनाउने संसार, उनको सेलिब्रेटीलाई एक्लै छोडिदिनुहोस्।

Cozzo को रूपमा व्यापक रूपमा उही ठाउँ ओगटेको तथ्याङ्कहरू हालसालै सम्म अपेक्षाकृत सामान्य थिए। सस्तो विज्ञापनहरूमा स्थानीय व्यवसायको अनुहारको रूपमा अभिनय गर्ने विलक्षण शोमेनहरू जुन निरन्तर रूपमा आउने देखिन्छ, प्रायः तिनीहरूको जातियताको हास्यपूर्ण विस्तारित संस्करणमा खेल्ने — मेरो हुर्किँदै गरेको क्लाउडियो भर्साइकोको “लुइगी सावदामोनी” चरित्र थियो। पर्थको WA उद्धार विज्ञापनहरू, र यदि यो एङ्ग्लो द्वारा गरेको भए यो व्यावहारिक रूपमा घृणा अपराधको रूपमा योग्य हुने थियो। निस्सन्देह अन्य राज्यहरूमा पाठकहरूको आफ्नै संस्करणहरू छन्। तर जहाँसम्म मलाई थाहा छ, तिनीहरू मध्ये कोही पनि कोजोले के गरे त्यो प्रतीक गर्न आएनन्।

1956 मा मेलबर्नमा आइपुगेको, कोजोसँग ग्रीक र इटालियन सहायक नदीहरूबाट विरासत थियो जुन दोस्रो विश्वयुद्ध पछि फुटस्क्रे र यसको वरपरमा बाढी आएको थियो, तर उहाँलाई एक विशिष्ट इटालियन प्रकारको रूपमा सोच्न थाल्यो: चतुर, स्टाइलिश र चम्किलो प्रवासी उद्यमी। ती बेदाग सूटहरू, जुन उसको टाउकोमा पूर्ण रूपमा चिल्लो नुन र काली मिर्चको झोला, कोलोनका बादलहरू उनी मेडेलिन मार्टिनेलोको २०२१ वृत्तचित्रको उद्घाटनमा आवेदन गरिरहेको देख्न सकिन्छ। कोजो दरबार।

उनका दुबै फर्निचरहरू – बारोक, रीगल, सुडौल टुक्राहरू, चम्किलो कर्लीक्युजको साथ अनडुलेटिंग, जसले उनका साथी भर्खरै आएका दक्षिणी युरोपेलीहरूलाई पुरानो देशको ग्लैमरमा पहुँच पुर्‍यायो जुन उनीहरूले पुरानो देशमा कहिल्यै किन्न सक्दैनन् – र यसलाई बेच्नमा उनको व्यक्तिगत सफलता यसको प्रतीक बन्यो। ती सबै युद्ध पछि प्रवासी आशा। र, कहिलेकाहीं, तिनीहरूको डर। कोजोको छोरा लुइगी, 1990 मा दोषी ठहरिएको थियो फुटस्क्रे स्टोरको फर्निचरमा लुकाइएका औषधिहरू बेच्ने; त्यसपछि कोजो प्रायः अफवाहहरू अस्वीकार गर्न बाध्य भए कि स्टोर ड्रग फ्रन्ट थियो।

एसबीएस अस्तित्वमा दस वर्ष अघि, उनले उत्पादन र आफ्नो नाम जोडे क्यारोसेल, एक इटालियन पप संगीत शोकेस र अष्ट्रेलियाली टेलिभिजनमा पहिलो ठूलो मात्रामा गैर-एङ्ग्लोफोन शो – अर्को तरिकाले बजारमा खाडलहरूका लागि उसको भावना पहिलो पुस्ताका आप्रवासीहरूलाई सताउने एक्लोपनसँग मिल्यो – जुन समुदायको कपडाको हिस्सा बन्यो। २०२३ बाट हेरिएको, यो पूरै अन्य संसारको झलक हो। सर्जियो जी र द फ्लिपर्सको मिल्दो सूट र चम्किलो पोम्पाडोरहरू मात्र होइन, वा कलाकारहरूको नाममा ठक्कर खाइरहेको होस्टको भारी ब्रिटिश-प्रभावित आवाज मात्र होइन, तर त्यस्ता स्थानीय समुदायको प्रसारणले व्यावसायिक टिभीमा स्लट लिइरहेको छ (यो। नेटवर्क 10 मा थियो, जब यसमा च्यानल 0 को अशुभ नाम थियो)।

निस्सन्देह, उसको अपीलको अंश, निस्सन्देह कोजो आफैले खेती गरेको, शुद्ध किट्स हो: सरासर मनमोहक विचित्रता। ती पुराना त्रिभाषी विज्ञापनहरू1980 को भिडियोको रंग र शीर्षकहरू दुवै कुनै न कुनै रूपमा लुकेको र अधिक-संतृप्त, प्रदर्शन कोठाको गौचे भव्यता।

तर यो त्यो भन्दा बढी छ। एक पटक उहाँसँग तीन पसलहरू थिए, त्यसपछि एउटा, र उहाँको मृत्युको समयमा, कुनै पनि थिएन। कोजो दरबार उसले अब सार्न नसक्ने बिल्ट-अप स्टकको सर्वेक्षण गरेको बेहोस हृदयविदारक फुटेज देखाउँदछ, र तपाईले महसुस गर्नुहुन्छ कि उनी शोक गर्दै थिए भने हामी अहिले के शोक गरिरहेका छौं। उहाँ एक मानिस हुनुहुन्थ्यो जसले आफ्नो जीवनको काम – ऐतिहासिक अवसर, जनसांख्यिकी र परिचर फेसनहरू – आफ्नो जीवनकालमा खोल्नको लागि एकसाथ गाँठिएको विभिन्न तारहरू हेर्नुभयो। अरू केही बाहेक, केही जडानहरू, काम गर्ने वर्गको सीप सेट र प्राथमिक अंग्रेजी, सहरको केन्द्रबाट 20 मिनेटमा घर किन्ने र इटालीबाट कारीगरी फर्निचरले भरिएको नयाँ परिवारको कल्पना गर्ने प्रयास गर्नुहोस्। २०२३ मा मात्र होइन, सायद फेरि पनि।

“मेरा इटालियनहरू,” कोजोले आफ्ना ग्राहकहरूलाई उल्लेख गर्दै भन्छन्, “अहिले चिहानमा छन्।”

आफैमा, यो एक दुखद तर अपरिहार्य ऐतिहासिक परिवर्तन हुन सक्छ। मेलबर्नको पश्चिमी उपनगरहरू प्रभावशाली रूपमा प्रेतवाधित छन्, पूर्व औद्योगिक केन्द्रहरूको मापदण्डद्वारा पनि; रातो-इट्टाको अनुहारमा पछि हट्दै केही लामो-हराएको उत्पादनको विज्ञापन फिक्का साइनेजको सामना नगरी तपाईं मुश्किलले ब्लक जान सक्नुहुन्छ (हेर्नुहोस्: वारेन किर्कको उत्कृष्ट वेस्टग्राफी)। राम्रोसँग गरियो, स्टोरको रूपान्तरण (अरू के) एक मद्यालय स्थान र जीवनको एक धनी, तितो मीठो भावना राख्न सक्छ र राख्न सक्छ जुन यो पहिले बाँचिरहेको थियो। तर यो त्यो भन्दा बढी छ। यो भावना हो कि जीवनको त्यो तरिका अलग आउँदछ, केहि पनि यसलाई प्रतिस्थापन गर्दैन।

Footscray मा अन्तिम Cozzo स्टोर को साइट को उत्तरपूर्व एक सानो बाटो जोसेफ रोड प्रेसिन्क्ट छ। विशाल टावरहरू मारिबिर्नोङको किनारमा, सेवा वा हरियो ठाउँमा पहुँच गर्ने बासिन्दाहरूको क्षमतालाई ध्यान नदिई बनाइएको, विशेष गरी स्मारकहरूको रूपमा खडा शून्यवादी योजना 2010 र 2014 को बीच शासन।

एउटै समयमा, परित्याग धेरै जग्गा बैंकिङ विकासकर्ताहरूले खरिद गरेको वर्षौंदेखि फुटस्क्रेमा सड्न छोडिएको छ। यो विनाश र नवीकरणको प्राकृतिक प्रक्रिया होइन, वनको भुइँलाई खुवाउने डेट्रिटस। यो पछाडी हटिरहेको सेनाले छोडेको जलेको माटो जस्तै हो। यी हराइएका ठाउँहरूले सक्रिय, लगभग शारीरिक अभाव, हावामा स्पष्ट प्वाल बनाउँछन्।

कोजोको मृत्यु लगभग एक महिना पछि भएको छ जुन वृद्ध सडक बिक्रेताहरू जसले वर्षौंदेखि लीड्स स्ट्रीटमा उत्पादनहरू हक गरिरहेका थिए। अचानक बन्द गरियोस्थानीय परिषद्ले जरिवाना र कानुनी कारबाही गर्ने धम्की दिएको छ। Footscray को जीवनको भीडभाडको एक धेरै मनपर्ने भाग बग्यो – स्वास्थ्य र सुरक्षा सरोकारहरू, स्पष्ट रूपमा।

त्यहाँ एकै समयमा हलुका हुने ठाउँको बारेमा केही बेहोस डिस्टोपियन छ यसको जीवन टाढा छधेरै अन्धकार, सुख्खा भग्नावशेषको थुप्रोलाई वर्षौंदेखि कायम राख्दै अन्तमा र घोर डरलाग्दो होस्टिंग नोभेम्बरमा १२ वर्षीय बालकले गरेको हत्या जस्तै।

यी घटनाहरू प्रतिबिम्बित छन् धेरै स्ट्रेनहरू को आधुनिक जीवन कि सुरु हुन्छ कुल माथि को केहि थप उदासीनता वा लोभ भन्दा सक्रिय; त्यहाँ यसको बारेमा लगभग घृणित केहि छ, जैविक मानव बन्धन को घृणा।

यद्यपि यो विभिन्न कारणहरूका लागि आएको हो, फ्रान्को कोजो स्टोरको ढिलो, देखिने क्षय समानान्तर रूपमा दौडियो, र शून्यवादको त्यो घमण्डी भावनाको अर्को भाग जस्तै महसुस भयो।

बिहीबार, अन्तिम समाचार टोली जाँदै गर्दा, हामीले पुरानो फर्निचर पसल पार गर्यौं, किनकि हामीले रेल, वा बजार, वा पबमा वर्षौंको अवधिमा अनगिन्ती पटक गयौं। त्यस समयमा, बिस्तारै त्यसपछि अचानक, चिन्ह फिक्का भयो, फर्निचर गायब भयो र झ्यालहरू ढाकियो। र पुरानो शोम्यानको भित्ति चित्र, जसले आफ्ना ग्राहकहरूलाई वाचा गरेको संसारमा बाँच्नेछ, भित्तिचित्रका बादलहरू पछाडि हट्दै।