Meier अहिले आफ्नो Girona समूहको नेतृत्वबाट फर्केर आएका छन् र पेय बनाउन व्यस्त छन्।

हामीले उसको दौडिरहेको क्यारियरको बारेमा छलफल गर्नुपर्दछ तर यसको सट्टा हामी कफीको कुरा गर्दैछौं।

मदिरा स्वादिष्ट छ। यसले मेयरको चरित्रको एक अंशलाई चित्रण गर्दछ जुन ट्रेल दौडमा उनको बढ्दो नयाँ क्यारियरको अभिन्न अंग भएको छ।

मेयरलाई नयाँ चीजहरूमा “गिक आउट” गर्न मनपर्छ र त्यसैले उनी आफ्नो स्वामित्वमा रहेको र आफ्नी श्रीमतीसँग गिरोनामा चल्ने दुईवटा कफी पसलहरूमध्ये पहिलोमा कडाईका साथ पेय पदार्थ बनाउँदैछन्। 2015 मा व्यवसाय स्थापना गर्दा उनी अझै पनि व्यावसायिक रूपमा दौडिरहेका थिए।

उनले एक वर्ष पछि, केवल 31 वर्षको उमेरमा साइकल चलाउन छोडे, एक खेलमा जहाँ सवारहरूले आफ्नो चालीस वर्षसम्म जारी राख्न सक्छन्। एक आकर्षक व्यावसायिक सम्झौतामा चलाउन एक वर्षको बावजुद, कफी र उद्यमशीलता उनको नयाँ जुनून थियो।

“यो साइकल चलाउने बिन्दुमा पुग्यो जहाँ मलाई लाग्न थाल्यो कि म उही दौड गर्दैछु, र धेरै सहज भएको छु,” उनले त्यसपछि भने।

“मलाई लाग्थ्यो कि म अब बढिरहेको छैन। एकै समयमा, कफी संग, सबै कुरा एकदम नयाँ र यति जवान थियो र मेरो लागि बढ्न र अगाडि बढ्न ठूलो अवसर थियो।”

अहिले बोल्दै, उनी थप्छन्: “मलाई लाग्छ कि तपाईको जीवनमा केवल बच्चाको दिमाग बढी राख्नु त्यो बौद्ध अवधारणा हो। बच्चाको दिमाग जिज्ञासाले भरिएको हुन्छ; यसमा तपाईले के गर्न सक्नुहुन्छ र के गर्न सक्नुहुन्न भन्ने कुराहरू थोपाएका छैनन्।

“बच्चाको रूपमा, तपाईंको कल्पना: ‘म चन्द्रमा जान चाहन्छु’। तर धेरैजसो मानिसहरूले गर्न सजिलो छ, तपाईंलाई थाहा छ?

“तर मसँग पहिले थोरै भोली हुने र त्यसपछि मात्र यसको लागि जाने मानसिकता छ।

“कहिलेकाहीँ भोली हुनुले तपाइँलाई ती चरणहरू बनाउन मद्दत गर्दछ र त्यसपछि तपाइँ जाँदा बाधाहरू पत्ता लगाउनुहोस्।”

मेयरको दौडने सडक अवरोधहरू दुई गुणा थिए।

उनको पहिलो समस्या चोट थियो। कार्डियोभास्कुलर सर्तहरूमा, अक्सिजन, ल्याक्टिक र दुखाइ अवशोषित गर्ने ठूलो क्षमताको साथ, संक्रमण गर्नको लागि उहाँ अविश्वसनीय आकारमा हुनुहुन्थ्यो।

तर उनको शरीर अहिले विभिन्न मांसपेशी समूहहरूमा राखिएको मागहरूको लागि अविकसित थियो। आफ्नो नयाँ खेलमा एकमात्र हिटिङ माटोको प्रभावले मेयरलाई धेरै अवसरहरूमा तोड्न बाध्य तुल्यायो।

“जब मैले दौडन थालें, मेरो जीवनको अधिकांश समय सहनशीलताको खेलमा बिताएको थियो। चीजहरूको कार्डियो पक्ष धेरै स्थानान्तरणयोग्य छ,” उनी भन्छन्। “तर मांसपेशी दृष्टिकोणबाट, यो डरलाग्दो थियो। मलाई सुरुमा धेरै चोटहरू थिए। मैले अनुकूलन गर्न लामो समय लिएँ।

“सडक साइकल चालकहरू इमानदार हुनका लागि कमजोरी मात्र हुन्।”

ट्रेलहरू माथिको झुकाव पछ्याउँदैनन् जब उनले सामना गर्न पनि संघर्ष गरे।

मेयरको उद्यमशीलता दिगो कपडा ब्रान्डमा विस्तार भएको छ। उनी भन्छन् कि उनका सह-संस्थापक – टम अस्टेन भनिने एक अंग्रेजी व्यवसायी, कुनै व्यावसायिक खेलकुद वंशावली बिना – यदि भूभाग सही थियो भने उनीहरूलाई उनीहरूको प्रशिक्षणमा “प्रहार” गर्नेछन्।

“म फ्ल्याटमा दौडने थिएँ र मानिसहरूले मलाई छोडिदिनेछन्,” मेयर भन्छन्।

“हामीले १० किलोमिटर टाइम ट्रायल गरिरहेका थियौं र टमले मलाई ४० सेकेन्डले पिटिरहेका थिए।

“टम फिट थियो, तर म पक्कै पनि फिट छु। तर उसले मलाई फ्ल्याटमा प्रहार गरिरहेको थियो। मैले महसुस गरें कि मैले सिक्न धेरै छ।”

सामान्यतया, Meier सिकाइमा झुक्यो।

“म खेलकुदको बारेमा पढ्दै थिएँ, पढ्दै थिएँ र पढ्दै थिएँ, युट्युब भिडियो हेर्दै थिएँ र जे गर्न सक्छु त्यही गरिरहेको थिएँ,” उनी भन्छन्।

“म यो नयाँ कुराको बारेमा सकेसम्म धेरै जानकारी लिन चाहन्थे।”

मेयर आफैं प्रशिक्षक हुन् र आफ्नो कोचिङ ब्याजको लागि अध्ययन गर्दैछन्। उसले आफ्नो नयाँ खेलकुद र साइक्लिङबीच शारीरिक रूपमा समानता रहेको पत्ता लगाए पनि रणनीतिक रूपमा त्यहाँ कम छ।

“त्यहाँ धेरै चालाक छैन: आज म कसरी जित्ने छु?” Meier आफ्नो ट्रेल-दौड रणनीति को बारे मा भन्छन्।

“अनिवार्य रूपमा तपाईं सकेसम्म फिट हुन आवश्यक छ। तपाईं देखाउनुहुन्छ र तपाईंले आफ्नो रणनीति चलाउनुहुन्छ। अल्ट्रा रनिङले कसरी काम गर्दछ।

“यदि तपाईंले कसैलाई देख्नुभयो र तिनीहरू तल ओर्लँदै अलिकति संघर्ष गर्दै छन्, सायद तपाईंले त्यहाँ अलिकति धक्का दिनुभयो – तर यो साइकल चलाउने जस्तो होइन, जहाँ तपाईं दिनभरि पाङ्ग्रामा बस्न सक्नुहुन्छ।”

त्यहाँ कम चालाक र अझै पनि त्यो बच्चा जस्तै भोलेपन को प्रशस्त छ।

“मेरो पहिलो ठूलो दौड ५० किलोमिटर थियो र मलाई सम्झना छ, बाँचेको मान्छे, म ५० किलोमिटर दौडने छु,” उनी सम्झन्छन्। “यो बौलाहा लाग्यो। त्यसपछि पहाडहरूमा 100 माइल पैदल दौडने बारे सोच्नुहोस् – त्यो अनुभूति मात्र जंगली छ। धेरै मानिसहरूको लागि 100 माइलको बाइक सवारी ठूलो सवारी हो।

“मैले जित्नको लागि बाइक चलाएको होइन। त्यसैले TDS जित्नु पक्कै पनि मेरो खेलकुद करियरको मुख्य आकर्षण थियो।

“जित्नु… यो सपना जस्तै लाग्यो।”