आजकल धेरै मानिसहरू बारम्बार उडान गर्नेहरू छन्, तर तिनीहरूको हवाई यात्राको ज्ञान अझै पनि उडान परिचारकहरू भएको स्तरसँग तुलना गर्न सक्दैन। यो विशेष गरी स्पष्ट हुन्छ जब चालक दलका सदस्यहरू यात्रुहरूको रूपमा यात्रा गर्छन्।

“उडान परिचरको रूपमा काम गर्दा धेरै चीजहरूमा तपाईंको दृष्टिकोण परिवर्तन हुन्छ,” फ्रान्सेस्को लेन्टिनी, एक प्रमुख अमेरिकी क्यारियर संग एक उडान परिचर, HuffPost भन्यो। “तपाईंले सिक्नुभयो कि धेरै मानिसहरू विभिन्न कारणले यात्रा गरिरहेका छन्, चाहे त्यो छुट्टी होस् वा अन्त्येष्टि हो, त्यसैले तपाईं समानुभूतिशील हुन सिक्नुहुन्छ। तपाईंले यो पनि बुझ्नुहुन्छ कि केहि व्यक्तिहरू अविवेकी हुन सक्छन् र आफ्ना सहयात्रीहरूको बारेमा सोचिरहेका छैनन्।”

विचारको कमीसँग लड्न र हवाई यात्रुहरूका लागि मार्गनिर्देशन प्रदान गर्न, हफपोस्टले लेन्टिनी र अन्य उडान परिचरहरूलाई सोध्यो कि तिनीहरूले यात्रुहरूको रूपमा उडान गर्दा तिनीहरूले सधैं के व्यवहारबाट टाढा रहन्छन्।

“जब म उडानमा यात्रु हुँ, तपाईले मलाई मेरो जुत्ता फुकालेको, खाली खुट्टा हिड्दा वा अनायासै भित्ता र सिटहरूमा खुट्टा राखेको कहिल्यै पक्रनुहुनेछैन,” पूर्व उडान परिचर र संस्थापक जे रोबर्टले भने। एक फ्लाई केटा यात्रा।

सामाजिक सजावटको अभावको अतिरिक्त, त्यहाँ स्वच्छता विचारहरू पनि छन्।

रोबर्टले भने, “पर्दा पछाडि के भइरहेको छ, त्यो देखेपछि, म आफ्नो नाङ्गो छाला विमानको भुइँमा पर्दाफास गर्न लागेको छैन,” रोबर्टले भने। “मैले उडानहरूमा शौचालयहरू ‘सफाई’ गर्नका लागि चालक दलले गरेको प्रयास देखेको छु, र त्यो ओसिलो बाथरूमको भुइँ सिङ्कको पानीबाट ओसिलो हुँदैन।”

उनले थपे: “हवाईजहाजका कार्पेटहरू सामान्यतया स्पट-क्लिन हुन्छन्, यदि दैनिक घुम्ने क्रममा सफा गरिएमा। मैले ती कार्पेटहरूमा हरेक कल्पनाशील मानव तरल दागको सामना गरेको छु। एयरक्राफ्ट क्लीनरहरूको लक्ष्य प्रायः गन्ध मास्क गर्न मात्र हुन्छ; तिनीहरूसँग समय हुँदैन, विशेष गरी जब विमान सञ्चालनमा छ, कार्पेट राम्ररी सफा गर्न।

“यात्रीको रूपमा, म लामो समयसम्म विमानको ग्यालीमा उभिन सक्दिन,” लेन्टिनीले भने। “यो उडान परिचरको कार्यस्थान हो जहाँ हामी काम गर्छौं र खान्छौं। हामीले खाने अन्तिम कुरा भनेको यात्रुले हाम्रो खाजा खाँदै गर्दा हाम्रो अनुहारमा योग पोज गराउनु हो।

रोबर्टले त्यसै गरी केबिन क्रूले उडानहरू बीच र बीचमा प्राप्त गर्न सक्ने सीमित ब्रेकहरूमा जोड दिए।

“लन्डन-देखि-दुबई मार्गमा उडानहरूको समयमा, हाम्रो युनिफर्ममा खाली समय 15 घण्टाको समय सीमा भित्र मात्र 15 मिनेट थियो, सामान्यतया हतारमा खाना खाएर बिताउँथ्यो जुन प्राय: कसैलाई सहयोग चाहिनेले बाधा पुर्‍याउँछ,” उनले बताए।

“अहिले एक यात्रुको रूपमा, म चालक दलको ठाउँहरूमा घुसपैठ नगर्ने सचेत प्रयास गर्छु, उनीहरूले शान्तिपूर्ण भोजनको विश्राम पाउन सक्छन् भन्ने सुनिश्चित गर्दै। विमानलाई केबिन क्रूको कार्यालयको रूपमा व्यवहार गर्नु महत्त्वपूर्ण छ। म रेस्टुरेन्ट वा होटेलमा प्रवेश गर्दिन र कर्मचारी ब्रेक कोठामा बसेर उनीहरूलाई खान हेर्ने गर्दिन, त्यसैले म आकाशमा कर्मचारीहरूलाई समान सम्मान दिन्छु। यो साझा ठाउँ हो, र उपलब्ध सीमित ठाउँलाई पहिचान र सम्मान गर्नु मुख्य कुरा हो।”

“जब म एक यात्रुको रूपमा विमानमा हुन्छु, एउटा कुरा म कहिल्यै गर्दिनँ कि कल लाइट बटनमा घण्टी बजाउनु हो, यो आकस्मिक नभएसम्म,” उनले भने। क्रिस्टा उपचार, एक प्रमुख अमेरिकी एयरलाइन संग एक उडान परिचर। “धेरै मानिसहरू सोच्छन् कि बटन अतिरिक्त पेय र खाजाको लागि हो। तर वास्तविकतामा, कल लाइटहरू आपतकालिनहरूको लागि बचत गर्नुपर्छ। अधिकांश समय, उडान परिचारकहरू कहिल्यै बस्दैनन् र निरन्तर रूपमा सम्पूर्ण समय दौडिरहेका हुन्छन्, त्यसैले यात्रुको रूपमा अर्को पेय माग्नको लागि कल लाइट बजाउनु भनेको मैले कहिल्यै नगर्ने काम हो।”

उनले नोट गरे कि उडान परिचरहरू सुरक्षा जाँच गर्न केबिनबाट बारम्बार आउँछन्, त्यसैले यदि तपाईंलाई अर्को पेय चाहिन्छ भने, तपाईंले सोध्न सक्नुहुन्छ। वा यदि सिट बेल्ट बत्ती बन्द छ भने, तपाईंलाई अनुरोध गर्न ग्यालीमा जान स्वागत छ।

“उठ्नुहोस्, आफ्नो खुट्टा पसार्नुहोस् र हेलो भन्नको लागि पछाडि हिड्नुहोस्,” हेदर पुल, एक उडान परिचर र लेखक। “क्रूजिङ मनोवृत्ति: क्र्यासप्याडका कथाहरू, क्रू ड्रामा, र 35,000 फीटमा पागल यात्रुहरू।”

“म हवाईजहाजमा चढ्दै गर्दा उडान परिचरलाई कहिल्यै रद्दीटोकरी दिउँदिन – जुन प्रायः हुन्छ,” लेन्टिनीले भने। “मानिसहरू टर्मिनलबाट आफ्नो रद्दीटोकरी लिएर विमानमा आउँछन् र उडान परिचरलाई फ्याँक्न दिन्छन्।”

उडान परिचारकहरूले महत्त्वपूर्ण प्रीफ्लाइट जाँचहरू गर्नुपर्दछ र यात्रुहरूले आफ्नो झोलाहरू राख्ने र तिनीहरूको सिटहरू फेला पार्दा बोर्डिङ प्रक्रिया सहज रूपमा चलिरहेको छ। त्यसैले बोर्डिङ गर्नुअघि एयरपोर्टको एउटा रिसेप्टेकलमा आफ्नो फोहोर फाल्ने प्रयास गर्नुहोस्।

त्यसैगरी, बोर्डिङ र टेकअफ अघि पनि आफ्नो व्यापार गर्ने प्रयास गर्नुहोस्।

“जब म हवाईजहाजमा यात्रु हुँ, म बोर्डिङ प्रक्रियाको क्रममा विमानको शौचालय प्रयोग गर्दिन,” लेन्टिनीले भने। “टर्मिनलमा प्रयोग गर्नका लागि दर्जनौं शौचालयहरू छन्। बोर्डिङको समयमा शौचालय प्रयोग गर्दा प्रस्थानमा ढिलाइ हुन सक्छ किनभने त्यसपछि यात्रुहरू आफ्नो सिटमा फर्कन ट्राफिक प्रवाहको विरुद्धमा जाँदैछन्। ”

धेरै यात्रुहरूले यात्रा गर्दा सामान बोक्न मन पराउँछन्, तर तपाईंले अझै पनि साइज र तौल प्रतिबन्धहरू पालना गर्न आवश्यक छ।

“म यात्रुहरूलाई जान्न चाहन्छु कि यदि तपाईंले आफ्नो झोला ओभरहेड डिब्बामा उठाउन सक्नुहुन्न भने, म पनि गर्न सक्दिन,” ट्रीटले भने। “हामी तपाईंको झोला जाँच गर्न र तपाईंको अन्तिम गन्तव्यमा पुग्न मद्दत गर्न पाउँदा खुसी छौं, तर हामी मध्ये कसैलाई पनि काँधमा चोट लाग्ने कुनै आवश्यकता छैन किनभने तपाईं आफ्नो झोला तपाईंभन्दा माथि चाहनुहुन्छ। हामी यसलाई निःशुल्क जाँच गर्नेछौं! ”

यदि तपाइँ उडानको दिनमा स्वादिष्ट, भरिएको खाना चाहनुहुन्छ भने, एयरलाइनले तपाइँलाई विमानमा उपलब्ध गराउनेछ भनेर नसोच्नुहोस्। जबसम्म तपाईं एक विशेष प्रिमियम केबिनमा हुनुहुन्न, तपाईं प्रायः एक्लै हुनुहुन्छ।

“म मेरो हेरचाह गर्न एयरलाइनमा निर्भर छैन,” पुलले भने। “म टर्मिनलमा पानी किन्छु र घरबाट खाना ल्याउन निश्चित गर्छु, वा म उडान अघि खानेकुरा किन्छु। आफ्नो ख्याल राख्दा यात्रा रमाइलो हुन्छ। हवाईजहाजको खाना अन्तरिक्ष यात्रीको खाना जस्तै हो। रिसाउनु उपयुक्त छैन।”

“फ्लाइट एटेन्डेन्ट बनेदेखि मेरो लागि सबैभन्दा धेरै परिवर्तन भएको कुरा भनेको मैले विमानमा चढ्नुअघि आफूलाई कसरी तयार गर्छु,” आइसल्यान्डको एयरलाइन प्लेमा क्याबिन क्रू प्रशिक्षणका एक वरिष्ठ क्याबिन क्रू सदस्य र डेपुटी म्यानेजर सिफ बोर्न्सडोटिरले भने। “मसँग मेरो सिटमा चाहिने सबै चीजहरू जानका लागि तयार छन् र अरू सबै मेरो फ्लाइट झोलामा जान्छ ताकि जब म चढ्दा, मलाई मेरो सिटमा पुग्न केही सेकेन्ड लाग्छ।”

उनले बोर्डिङ प्रक्रिया अघि संगठित हुनुको महत्त्वलाई जोड दिए।

“यदि त्यहाँ एक यात्रुले आफ्नो झोलाबाट चीजहरू लिन धेरै समय लिन्छ भने, अरू सबैले त्यो व्यक्तिलाई आफ्नो सिटमा बस्नको लागि कुर्नु पर्छ,” उनले भनिन्।

“फ्लाइट अटेन्डेन्टको रूपमा काम गर्दा तपाईंको दृष्टिकोण परिवर्तन हुनेछ जसरी वेटरले काम गर्दा तपाईंको भोजनको अनुभव परिवर्तन गर्दछ, वा खुद्रामा काम गर्दा तपाईंले बिक्रीमा काम गर्ने जो कोहीसँग व्यवहार गर्ने तरिका परिवर्तन गर्नुहुन्छ,” पुलले भने। “तपाईं आँखा सम्पर्क गर्नुहुन्छ, तपाईं नमस्कार भन्नुहुन्छ, कृपया, र धन्यवाद, र तपाईं कामदारहरूलाई सम्मानपूर्वक व्यवहार गर्नुहुन्छ। तपाईसँग धैर्य छ, र तपाईलाई थाहा छ जब केहि गलत हुन्छ त्यहाँ एक व्यक्तिले गर्न सक्ने धेरै हुन्छ। तपाईलाई थाहा छ एक उडान परिचरले झिम्काउन सक्दैन र, जादुई रूपमा थप सामान ठाउँ सिर्जना गर्न वा भाँचिएको विमान ठीक गर्न सक्दैन।”

हफपोस्टसँग कुरा गर्ने पुल र अन्य उडान परिचरहरूले जोड दिए कि उनीहरूको प्राथमिक काम सुरक्षा सुनिश्चित गर्नु हो। यद्यपि तिनीहरूले खाना र पेयहरू सेवा गर्छन्, उडान परिचर प्रशिक्षणले हवाइजहाज खाली गर्ने, प्राथमिक उपचार प्रविधिहरू लागू गर्ने, आपतकालीन उपकरणहरू प्रयोग गर्ने, आगो निभाउने, खतरनाक वस्तुहरू ह्यान्डल गर्ने र पानी अवतरणको घटनामा बाँच्ने जस्ता सीपहरूमा केन्द्रित हुन्छ।

“स्पष्ट रूपमा एक उडान परिचरको रूपमा, म सबैलाई आरामदायी र हाइड्रेटेड भएको र राम्रो उडान होस् भन्ने चाहन्छु, तर सबैलाई पहिले सुरक्षित राख्नु हाम्रो काम हो,” ट्रीटले भने। “त्यसैले हामी नियमहरूको बारेमा धेरै कठोर छौं। हाम्रो काम भनेको तपाईलाई बिन्दु A बाट बिन्दु B सम्म सुरक्षित रूपमा पुर्‍याउनु हो।

संयुक्त राज्यमा उडान दलहरूलाई पनि सामान्यतया हवाईजहाजको ढोका बन्द नभएसम्म भुक्तान हुँदैन, जसको मतलब बोर्डिङ र डिप्लानिङ प्रक्रियाको क्रममा तिनीहरूको प्रयासहरू – र तिनीहरू उडान अघि एयरपोर्टमा हुनु पर्ने घण्टा र लगातार उडानहरू बीचको समय -। क्षतिपूर्ति दिइँदैन। धेरै बेतलबी घन्टाहरू सम्मिलित लामो कार्यदिवसहरूमा, यात्रुहरूबाट दयाले वास्तवमै लामो बाटो जान सक्छ।

“वाइफाइ किन काम गरिरहेको छैन, वा विमान मर्मतसम्भारको समस्या, वा तपाईंले आफ्नो जडान बनाउनुहुनेछ कि गर्दैनन् भन्ने कुरामा उडान परिचरको कुनै नियन्त्रण छैन – र होइन, हामी तपाईंको अर्को उडानलाई कल गर्न र तिनीहरूलाई होल्ड गर्न भन्न सक्दैनौं। विमान,” लेन्टिनीले भने। “तर दिनको अन्त्यमा, एक उडान परिचर तपाईंको लागि पछाडि झुक्नेछ जबसम्म तपाईं दयालु हुनुहुन्छ र उनीहरूलाई सम्मानपूर्वक व्यवहार गर्नुहुन्छ।”