यदि म्याक्स चन्डलर-माथरले अलेक्जान्ड्रिया ओकासियो-कोर्टेजलाई अष्ट्रेलियाको जवाफ बन्न खोजिरहेका छन् भने, यस हप्ता उनको एन्टिक्सले उनलाई एक गरीब श्रद्धांजलि कार्यको रूपमा उजागर गर्दछ।

2022 मा उनको चुनावले केही प्रगतिशीलहरूलाई आशा प्रदान गर्यो, विशेष गरी अस्ट्रेलियालीहरूलाई 2010 को दशकमा वास्तविक “वामपन्थी लोकतान्त्रिक” द्वारा कहिल्यै सम्मान गरिएको थिएन। अमेरिकाले एओसी र बर्नी स्यान्डर्स पाए, बेलायतले जेरेमी कोर्बिन, स्पेनले पाब्लो इग्लेसियास टुरियन, र अष्ट्रेलियाले पाए… ठ्याक्कै कसलाई?

यो सायद अचम्मको कुरा हो। एन्टोन जेगर र आर्थर बोरिलोले विश्वव्यापी वित्तीय संकट पछि बायाँको हालको इतिहासमा व्याख्या गरेझैं, लोकप्रिय पल, प्रगतिशील फायरब्रान्डहरूले मन्दीबाट प्रभावित देशहरूमा “१%” लाई प्रतिक्रिया दिन सक्षम थिए। रुड सरकारको आर्थिक प्रोत्साहनको लागि धन्यवाद, अष्ट्रेलियाले युरोप र अमेरिकालाई तहसनहस पार्ने मन्दीलाई चकित पार्न सफल भयो, र मध्य-बायाँ र केन्द्र-दायाँ अपमानजनक बाहिरीहरूका लागि अपेक्षाकृत अभेद्य छोडेर।

तर अष्ट्रेलियाले बृद्धि कायम राखेकोले आर्थिक रूपमा सबै राम्रो छ भन्ने होइन, वा राजनीतिक कार्यक्रममा अनुवादको लागि अव्यक्त असन्तुष्टि परिपक्व थिएन। सम्पत्तिको असमानता फराकिलो भएको थियो, विशेष गरी घर मालिक र भाडामा लिनेहरू बीच। ज्याला अत्यावश्यक लागतसँग तालमेल गर्न असफल भएको थियो। अन्तमा, जीएफसीसँग नभएको स्लो-बर्न असमानताहरूमा पोस्ट-COVID लागत स्पाइकले ध्यान आकर्षित गरेको छ।

म्याक्स चन्डलर-माथर प्रविष्ट गर्नुहोस् — नयाँ प्रकारको ग्रीन्स सांसद स्पष्ट रूपमा बायाँ जनवादी बयानबाजीलाई प्रयोग गर्दै। जहाँ पूर्व ग्रीन्स नेता रिचर्ड डि नातालेको व्यक्ति शहरी र व्यावसायिक थियो, चन्डलर-माथर विद्यार्थी राजनीतिको आगोमा नक्कली र अप्रत्याशित छन्। प्रणाली धाँधली भएको थियो, उहाँले हामीलाई भन्नुभयो, र यो समय को बारे मा कसैले चीजहरू हल्लायो।

म आफ्नो पुरानो बेडफेलोहरूलाई निराश गर्ने ग्रीन्सको प्रवृत्तिलाई कहिल्यै कम आँकलन गर्दिन, र क्यानबेरामा परिवर्तनलाई प्रभाव पार्ने साना दलहरूको क्षमता सधैं सीमित छ। तर पनि मलाई छोटकरीमा चासो थियो — के यो समतावादी अपस्टार्टले युवा कामदारहरू र भाडामा लिनेहरूको प्रायः बेवास्ता गरिएका चासोहरूलाई उचाल्दै भाषणलाई सकारात्मक रूपमा प्रभाव पार्न सक्छ? के उसले AOC तान्न सक्छ?

उहाँ पक्कै पनि एक प्रतिभाशाली वक्ता, एक ज्ञानी सामग्री निर्माता र हाम्रो असमान अर्थव्यवस्था, विशेष गरी आवास प्रणालीमा सहस्राब्दी र जेन जेड क्रोधको प्रतिभाशाली च्यानलर हुनुहुन्छ। उसले भाडामा लिनेहरूको हितलाई क्यानबेराको प्राथमिकता सूचीमा राखेको छ र नैतिक स्पष्टताका साथ हाम्रो आवास संकटका पीडितहरूलाई च्याम्पियन बनाएको छ। यसका लागि उहाँ प्रसंसाको पात्र हुनुहुन्छ ।

तर दुर्भाग्यवश उसको सञ्चारले नीतिगत मामिलाहरूमा विशेष गरी उसको छनोट गरिएको पोर्टफोलियोमा स्पष्ट प्याचनेस र अपरिहार्यताको लागि बढी क्षतिपूर्ति दिन्छ। र जब चुनौती दिइन्छ, ऊ आफ्नो सबैभन्दा खराब आवेगमा दोब्बर हुन्छ।

यसले उसको सकारात्मक योगदानलाई कमजोर पार्ने धम्की दिन्छ, केवल युवा भाडामा लिनेहरूको धर्मी क्रोधलाई मृत्युको अन्त्यमा मोड्नको लागि आवासीय समस्याहरूको समाधान बढाउँछ।

ABC मा उनको प्रदर्शन लिनुहोस् प्रश्नोत्तर यो हप्ता। चन्डलर-माथरले स्पष्ट रूपमा भने कि योजना प्रणालीले आवास किफायतीमा लगभग कुनै प्रभाव पार्दैन। यो नाइटिङ्गेलका सीईओबाट प्रश्न फिल्डिङको बावजुद थियो, सम्भवतः किफायती, उच्च-गुणस्तरका घरहरूका अष्ट्रेलियाको अग्रणी विकासकर्ता, जसले योजना प्रणालीलाई आफ्नै विकासमा बाधा पुर्‍याएको देखेका थिए।

प्रमाण छ बढ्दो माउन्ट उचाइ प्रतिबन्धहरू, सम्पदा संरक्षणहरू, छिमेकको बोझिलो परामर्श र यस्तै जस्ता घरहरूको आपूर्तिलाई सीमित गर्ने योजना नियमहरूले विशेष गरी भाडामा लिनेहरूका लागि आवासको सापेक्ष किफायतीता कम गर्दछ।

एनएसडब्ल्यू हाउसिंग मन्त्री रोज ज्याक्सन पनि थिए प्रश्नोत्तर प्यानल, सही रूपमा अकल्याण्डलाई बढ्दो संख्याको एक शहरको रूपमा औंल्यायो भाडा मध्यम देखियो एक आराम जोनिंग शासन अन्तर्गत। यसले भोलि अष्ट्रेलियाका सबै आवास समस्याहरू समाधान गर्दैन, तर योजना सुधार समाधानको एक महत्त्वपूर्ण भाग हो। र यसले म्याक्सको प्रस्तावित सार्वजनिक आवास विकासकर्तालाई जमीन तोड्न धेरै सजिलो बनाउँदछ।

यसलाई स्वीकार गर्न उनको इन्कारले “वाम पपुलिस्ट” बयानबाजीको अत्यधिक कट्टरपन्थी पालनाको स्ट्रेटज्याकेटलाई हाइलाइट गर्दछ। चन्डलर-माथरले नकारात्मक गियरिङ र पूँजीगत लाभ कर छुटको आलोचना गर्न रुचाउँछन् – सहि हो, तिनीहरू एकदमै असमान र महँगो नीतिहरू हुन् जुन खारेज गरिनुपर्छ – किनभने सम्पत्ति लगानीकर्ताहरूलाई दलित जनताको विरुद्ध “कुलीन” को रूपमा सजिलैसँग खडा गर्न सकिन्छ।

तर अष्ट्रेलियाको आवास संकटको असहज सत्य यो हो कि दोष गहिरो छ – केवल अपमानजनक ठूला-समयका लगानीकर्ताहरू भन्दा धेरै मानिसहरू संलग्न छन्। वास्तवमा, अधिकांश घर मालिकहरू हुन्।

हजारौं उपनगरीय सम्पत्ति मालिकहरूले योजना प्रणाली प्रयोग गरी “मेरो घरपछाडि होइन” भन्नका लागि तिनीहरूको क्षेत्रहरूमा व्यावहारिक विकासहरू, आर्थिक र सौन्दर्यात्मक स्वार्थ बाहेक अरू केही होइन, र लाखौंले चुपचाप आफ्ना छिमेकीहरूबाट लाभ उठाएका छन्। र सबै घर मालिकहरूले नकारात्मक गियरिङ भन्दा धेरै ठूलो कर छुटबाट लाभ उठाउँछन्, परिवारको घरको लागि पूंजीगत लाभ कर छुट।

यस्तो योजना लगजाम र कर छुट विपक्षमा छैन; उनीहरूले एकअर्कालाई अत्यावश्यक आवास बनाउन बलियो बनाउँछन्। पहिलेको आवास दुर्लभ बनाउन मद्दत गर्दछ, जसले यसको मूल्य बढाउँछ; पछिल्लोले ती दुर्लभ एकाइहरूको लागि प्रतिस्पर्धा बढाउँछ, मूल्यहरू थप बढाउँछ।

सम्पत्ति पुँजीवादको कपटी तर्क अष्ट्रेलियाको रक्तप्रवाहमा गहिरो छ। केवल त्यो तथ्यको सामना गर्न र परिवर्तनको व्यापक स्वीकृतिलाई प्रोत्साहित गर्नाले यथास्थिति परिवर्तन हुनेछ। सबै दोष squillionaires मा पिन गर्नु, जतिसुकै घिनलाग्दो, केवल एक जानाजानी विचलन हो।

बायाँ जनवादको परम्परागत प्लेबुकले निहित स्वार्थहरूको यस्तो फैलिएको सेटको लागि केही तत्काल जवाफहरू प्रदान गर्न सक्छ, तर धेरै प्रख्यात उदाहरणहरूले आफ्नो पेटमा आगो कायम राख्दै आवास समाधानहरूको पूर्ण पहलको वकालत गर्न पर्याप्त लचिलो साबित भएका छन्। AOC, उदाहरणका लागि, YIMBY हो (“हो मेरो पछाडिको आँगनमा”)।

चन्डलर-माथरको दृष्टिकोण, यसको विपरीत, ग्रीन्स भित्र तिनीहरूको नयाँ फेला परेको लोकप्रियता भन्दा धेरै पुरानो परम्परालाई प्रतिनिधित्व गर्दछ: पार्टीको परम्परागत वातावरणवादी आधारभन्दा बाहिर पुग्न स्थानीय NIMBYism मा निर्भरता। हरियो पक्कै हो यसमा पार्टी मात्र दोषी छैन – लगभग सबै अष्ट्रेलियाली पार्टीहरू बिभिन्न बिन्दुहरूमा छन् – तर हालको भाडा संकटको बीचमा यो रणनीति जारी राख्नु भनेको धेरै मतदाताहरूको विश्वासघात हो जसको चान्डलर-माथरको चिन्ता बढेको छ।

यदि म्याक्स चन्डलर-माथरले प्रमाणको आधारमा भाडामा लिनेहरूको चासोलाई च्याम्पियन गर्न सक्दैनन् भने, केही युवा प्रगतिशील मतदाताहरूले उहाँमा लगानी गरेको आशा बेकार हुनेछ।