दुबै छेउका पर्खालहरूमा, रेलको सुरुङमा जस्तै सञ्चार, प्रकाश र शक्तिका लागि केबलहरू झुन्डिएका छन्। गहिरो तल, सास फेर्न गाह्रो हुने बिन्दुबाट, प्लास्टिकको ड्रेनेज पाइप भेन्टिलेसन प्रदान गर्न छतमा बग्छ।

जब हामी भूमिगत अगाडि बढ्छौं, तापक्रम र आर्द्रता चाँडै बढ्छ, र तपाईंले देख्न सक्नुहुन्छ किन हमास आफ्नो अक्सिजन जेनेरेटर र भेन्टिलेसन पम्पहरू पावर गर्न इन्धनको लागि हताश छ।

सतहबाट ५० वा ६० मिटर भित्र र सायद १० मिटर मुनि भए पनि हावा अधुरो र बिरामी छ। तपाईको मुटुको गति बढ्छ, शारीरिक परिश्रमले होइन, तर अति आर्द्र वातावरणमा आफूलाई चिसो पार्ने प्रयास गर्न तपाईको शरीरको पसिनाको चयापचय प्रभावले।

दौडने विचार, यहाँ तल लड्न असम्भव देखिन्छ र IDF सेनाहरू मात्र अन्तिम उपायको रूपमा प्रवेश किन देख्न सक्नुहुन्छ। प्रकाशबाट भित्र पस्ने कोहीको फ्रेम एक उत्तम सिल्हूट बन्छ। एक राइफल भएको एकल लडाकुले कमाण्डो युनिटलाई घण्टासम्म रोक्न सक्छ।

हामी तिनीहरूलाई देख्दैनौं, तर अगाडि बायाँ र दायाँ चलिरहेको सहायक सुरुङहरू छन्, IDF भन्छ। यी बाहिर भण्डारण, आदेश र नियन्त्रण र आवास को लागी विभिन्न कोठाहरु छन्। धेरै प्रवेशद्वारहरू मोटा स्टिल ब्लास्ट ढोकाहरू द्वारा सुरक्षित छन्।

“यो सुरुङ एउटा फराकिलो कुल नेटवर्कसँग जोडिएको छ जुन हामीले अन्य क्षेत्रमा फेला पारेका छौं,” एक IDF प्रवक्ताले भने। “हामीले सुरुङ भित्र प्रयोग गर्न तयार डिपोहरूमा ठूलो संख्यामा हतियारहरू भेट्टायौं। यो सुरुङको वरिपरि छ।”

आइडीएफले जमिन माथि र तल लुकेका क्षेत्रमा हतियारको अग्रिम जम्मा गर्नु एक तरिका हो जसमा हमासले अक्टोबर 7 अघि आफ्नो मनसाय लुकाउन सफल भएको विश्वास गर्दछ। “यसरी उनीहरूले यसलाई गोप्य राखे।” हतियार भण्डारहरू तयार भएकाले लडाकुहरूलाई पहिल्यै थाहा हुनु आवश्यक थिएन, प्रवक्ताले भने।

अक्टोबर 7 को आक्रमणमा सुरुङको मुख्य भाग प्रयोग नगरिएको र छुट्टै आक्रमणको लागि गोप्य राखिएको मानिएको भए पनि, IDF ले भने कि नेटवर्कका अन्य भागहरू दुवै आक्रमणको चरणमा प्रयोग गरिएको थियो र गाजामा बन्दीहरू लिएर फिर्ता हुन। ।

अक्टोबरको अन्त्यमा उनको रिहाई पछि, 85 वर्षीय योचेभ लिफसिट्जले उनको अपहरणकारीहरूले सुरुङको सञ्जालमा लगेको बताइन्। “हामी भूमिगत गयौं र भिजेको सुरुङहरूमा किलोमिटरसम्म हिँड्यौं, दुई वा तीन घण्टासम्म माकुराको जालोमा सुरुङको जालोमा,” उनले पत्रकारहरूलाई भनिन्।

“हामी एउटा ठूलो हलमा नपुग्दासम्म सुरुङहरू पार गयौं। हामी 25 जना थियौं, र तिनीहरूले हामीलाई कुन किबुटजबाट छुट्याए।

अन्य रिहा गरिएका बन्धकहरूले थोरै प्रकाश वा खाना नभएको कोठामा राखिएको वर्णन गरेका छन्। “हरेक दिन [in] त्यहाँ नरक जस्तै छ,” २१ वर्षीया माया रेगेभले भनिन्। “असामान्य डर, शून्य निद्रा। रातमा चाहनाहरू पागल हुन्छन्।”

हामी भूमिगत हुँदा गाजा सहरमा ठक्कर दिने भारी हतियारको आवाज टाढासम्म सुनिन्थ्यो। महिनौंसम्म इरेज टनेल जस्तो कुनै पनि चीजमा राखिएको बेला सिधै ओभरहेड हुने विचार भनेको दुःस्वप्नको सामान हो।

लोड गर्दै

“बन्दीमा रहेका हरेक दिन निकै चुनौतीपूर्ण थिए। हामी सुरुङमा थियौं, हामी डराउँछौं कि यो हमास होइन, तर इजरायल हो, जसले हामीलाई मार्नेछ, र त्यसपछि उनीहरूले भन्नेछन् कि हमासले तिमीलाई मारे,” एक जना रिहा गरिएको बन्धकले इजरायली प्रधानमन्त्री बेन्जामिन नेतान्याहूलाई दुई हप्तासम्म बन्धक परिवारसँग रिसाएको बैठकमा भने। पहिले।

द टेलिग्राफ, लन्डन

हाम्रो विदेशबाट सिधै नोट प्राप्त गर्नुहोस् संवाददाताहरू विश्वभरको हेडलाइन्स बनाउँदैछ। हाम्रो साप्ताहिक What in World न्यूजलेटरको लागि साइन अप गर्नुहोस्।